22 jaar geleden op 11 augustus kreeg ik een broertje. Ik zal niet zeggen dat het als de dag van gisteren was, want ik was destijds drie jaar en herinner me er niet veel van. Een echt ‘biebietje’ zoals ik dat toen trots in de videocamera van mijn ouders zei. Ik kon het niet geloven, geen pop, maar een échte. Wat was ik blij. Ik mocht Thijsje gelijk vasthouden en over zijn bolletje aaien. Wat was dat bijzonder. Had ik opeens een broertje.
Thijs blijft voor mij altijd Thijsje. Een echt biebietje, waar ik nog steeds zo blij mee ben. Mijn kleine grote stoere lieve broertje. Vandaag is Thijs jarig en zoals ik al eerder vertelde over wat ik van mijn ouders en mijn vriendinnen leerde, wil ik je vandaag vertellen wat ik van Thijs heb geleerd.
De band tussen Thijs en mij is niet altijd goed geweest. Toen Thijs geen baby meer was, maar al wat ouder en net als ik kon lopen en praten, hadden we vaak ruzie. We begrepen elkaar niet. Ik wilde mijn broertje knuffelen en kussen en troosten als hij huilde, maar Thijs had vaak geen zin in dat geplak van mij. En waar Thijs gewoon lekker wilde spelen, vond ik vooral dat hij moest doen wat ik wilde. Ik bemoeide me veel te veel met hem.
Gelukkig is onze band nu heel goed. Want als er één les is die ik van Thijs geleerd heb, dan is het wel dat niet iedereen hetzelfde is als jij en dat moet je ook helemaal niet willen. Tegenwoordig waardeer ik dat juist, want je leert zoveel meer van iemand die anders over dingen denkt en niet alleen maar ‘ja’ knikt. Ik merk dat ik dat ook heel erg in mijn vriendinnen waardeer, net zoals ik dat in Thijs waardeer. Het is niet vervelend of lastig, het is leerzaam en interessant.
Ik ben een Waterman, Thijs is een Leeuw. Waar ik vroeger zomers lang de hele dag achter de computer zat, was hij buiten met vrienden. Ik las boeken, Thijs was aan het voetballen. Ik luister de hele dag muziek, Thijs heeft nog nooit een CD gekocht. Waar hij tegenwoordig continu aan de telefoon hangt, stuur ik veel liever een mailtje. Ik ben dol op Kerst, op verjaardagen en samenkomen met familie, maar Thijs vind al dat verplichte gedoe (ook vandaag!) helemaal niks. En tot slot: ik schrijf dit soort blogposts, Thijs leest ze niet. Ik weet dat ik Thijs niet blij maak met zo’n lap tekst, ik schrijf het voor mezelf. Omdat hij absoluut niet in het rijtje met wijze lessen van mijn ouders en vriendinnen mag ontbreken.
Dat Thijs en ik een bijzondere band hebben, daar twijfel ik niet aan. Als broer en zus spreek je een geheime taal met elkaar. Zo heb ik Thijs vaak genoeg door als hij iets zegt of doet, terwijl hij iets anders bedoelt. Maar soms kijk ik naar hem en heb ik geen idee wat er in hem omgaat, dat vind ik nog wel eens moeilijk. Ik kan een open boek zijn, maar bij bepaalde hoofdstukken kan Thijs zijn boek zomaar dichtvallen. Mijn vader is net zo. Aan de ene kant een prater, maar op bepaalde (gevoelige) vlakken, toch gesloten.
Thijs en ik zullen altijd verschillen en dat zal ook niet minder worden. Soms is het lastig, maar vaak ook heel leuk, grappig en leerzaam. En wie weet leer ik de komende jaren nog eens over de dingen waarin we juist wel op elkaar lijken. Sta ik ook opeens elke week te bankdrukken, drink ik eiwitshakes, eet ik er een heel pak mergpijpen bij leeg en laat ik overal onderbroeken slingeren.
Gefeliciteerd Thijsje!
En nu op naar de bruiloft van mijn zus trouwens, waar we beide getuige zijn ?
[Beantwoorden]
Gefeliciteerd ♡♡♡
En Vera Gefeliciteerd met je broertje!
[Beantwoorden]