Een aantal maanden geleden las ik op Teske haar blog wat zij van haar ouders heeft geleerd. Dat vond ik zo leuk om te lezen! Het zette me gelijk aan het denken. Ik heb enorm veel van mijn ouders geleerd en dat doe ik nog steeds, bijna elke keer dat ik ze zie. Vandaag vertel ik over een aantal belangrijke lessen die ik van mijn ouders heb geleerd.
Doorzetten en niet opgeven
Ik denk dat ik wel het meest blij ben met dat mijn ouders me hebben geleerd om door te zetten en niet op te geven. Al vanaf toen ik klein was. Ik weet nog wel dat áls ik dan bijna wilde opgeven, mijn ouders duidelijk lieten blijken dat ze teleurgesteld waren en dat had zo’n effect dat ik toch doorzette. Dan waren zij heel blij en trots omdat het me toch gelukt was, maar ik voelde me nog het allerbest. Op school, met sport, bijbaantjes… Van alles. Ik heb daar nog bijna elke dag profijt van en ik weet zeker dat als ze mij dit niet bijgebracht hadden, ik niet had gestaan waar ik nu sta. Als ik daar over nadenk, word ik een beetje emotioneel. Vind het echt heel waardevol.
Sta erboven
Mijn ouders – vooral mijn moeder – hebben me geleerd zo min mogelijk met andere te bemoeien en hoe verleidelijk ook, als andere mensen zich wel met mij bemoeien en mij zwartmaken, erboven te staan. Ik heb meegemaakt dat ik online werd gepest. Ik heb geprobeerd daar altijd boven te staan en er niet op te reageren, hoe ontzettend moeilijk dat ook was en hoe verdrietig ik me ook voelde. Natuurlijk praatte ik er wel over met vriendinnen en familie, maar ik viel mijn volgers er niet mee lastig. Ik wilde mijn blog een fijne plek houden. Reageren via social media zou de situatie alleen maar verergeren. Het is nog steeds niet altijd makkelijk mijn mond te houden, maar uiteindelijk voelt het toch altijd beter.
Er zijn vele wegen die naar Rome leiden
Dit spreekwoord heb ik al vaker aangehaald, het is iets wat mijn vader tijdens mijn middelbareschooltijd regelmatig tegen me zei en nog steeds wel eens aanhaalt. Bijvoorbeeld wanneer ik baal omdat iets wat ik graag wil, niet lukt. Maar ook toen ik me rot voelde omdat ik in groep 8 de laagste CITO score van de klas haalde, of toen ik op mijn negentiende stopte met mijn opleiding. Soms neem je de verkeerde afslag, of staat er file en moet je gewoon wat meer geduld hebben. Helemaal niet erg, want er zijn vele wegen die naar Rome leiden en ook met een omweg kun je er komen. En ook hier geldt eigenlijk: ook al is het niet altijd makkelijk, geef niet op.
Nooit iets op straat gooien (ook niet het allerkleinste papiertje)
Ik zal nooit vergeten dat ik met mijn moeder op straat liep en dat we net een flesje drinken hadden gehaald, alleen zat er nog een stukje papier op en met dat papier kon ik niet drinken. Ik maakte het stukje papier los en omdat ik geen prullenbak zag, gooide ik het op de straat. Mijn moeder werd echt heel boos, dat ik nóóit iets op straat mocht gooien. Ik moest het oppakken en het in de eerste afvalbak gooien. En groot gelijk had ze. Dit is alweer jaren geleden en ik gooide destijds al vrijwel nooit wat op straat/grond, maar een klein stukje papier of plastic kon er nog wel eens tussendoor glippen. Sindsdien doe ik het echt nooit meer. Als ik geen afvalbak zie dan houd ik het nog even bij me, stop ik het desnoods in een zak of in mijn tas. Ik word dan ook echt boos als ik andere mensen lege McDonald’s menu’s uit hun auto de weg op zie smijten. Belachelijk, het is zo’n kleine moeite het even bij je te houden en zoveel beter voor het milieu.
Op tijd opstaan en nooit in pyjama blijven zitten.
Ik ben een waardeloze uitslaper en dat zou best eens komen omdat ik toen ik nog thuis woonde, elke ochtend (ook op zondag) op tijd uit bed werd getrommeld. De gordijnen gingen open en ik hoorde een ‘Goedemorgen Veer, wakker worden!’ of een ‘Hup! Opstaan!’ Ik vond dat heus niet altijd fijn, maar vaak ook wel. Toen ik een jaar of 16 was en regelmatig ging stappen, zorgde ik zelfs dat ik zondagochtend om 9 uur weer aan het ontbijt zat, omdat dat altijd zo gezellig was. Al dook ik dan ’s middags vaak nog wel weer even mijn bed in voor een dutje. Ik kan me dan ook niet herinneren dat ik ooit een dag de hele dag in pyjama heb gezeten. Dat deden we gewoon niet. Mijn ouders gingen aan het werk in de tuin, maakten schoon in het huis en ik kon aan mijn blog werken en mijn eigen kamer schoonmaken. En eigenlijk ben ik wel blij dat ik dit zo geleerd heb, alleen als ik ziek ben blijf ik de hele dag in pyjama en in bed. Anders vind ik het toch maar zonde van mijn dag.
Klopt, hier net zo. Mijn ouders zeiden ook er boven staan en negeren want dan zou het niets meer aan zijn en zou het vanzelf stoppen. Het stopte niet en ik durfde ook niets te doen.
Mijn kinderen leer ik dat ze voor zichzelf moeten opkomen, persoon er op aanspreken en als ze een klap krijgen, terug meppen.
[Beantwoorden]
Inderdaad! Ze mag nooit beginnen, maar niks mis met zelfverdediging. Er wordt snel gezegd dat je geweld niet oplost met geweld, en dat is waar, maar als je in de bosjes wordt getrokken of wanneer je in elkaar wordt geslagen, zeg je toch ook niet: ik heb geleerd dat ik niet mag terugslaan. Kom op zeg! ???? Nee hoor, van mij mag ze. Mijn ervaring is dat jezelf verweren wel degelijk kan helpen. ????
[Beantwoorden]