1 keer in de twee weken neemt Suzanne mijn plek in voor haar fashion column: A Touch Of Fashion. Vandaag is het weer zo ver en kun je genieten van Suzanne’s schrijfkunsten én gevoel voor mode.

In mijn vorige column vertelde ik over het afgelopen en nieuwe jaar op persoonlijk gebied. Nu het nieuwe jaar begonnen is (happy new year) vertel ik graag wat mijn ‘fashion voornemens’ zijn voor mijn blog en stijl.

Een aantal van deze voornemens gaan gepaard met wat ik leerde van ‘The 42 days challenge’; zoals nog beter nadenken en het meer tijd gunnen voordat ik iets koop. Verder wil ik meer items kopen die op zichzelf in het oog springen en mooi zijn. Dat hoeft niet op een ‘circus’ manier, maar het gaat me juist om kledingstukken die mooi zijn in hun eenvoud, door bijvoorbeeld de vorm.

Ook wil ik items die zowel praktisch als ‘leuk’ zijn. Een heel mooi jurkje is leuk, maar het dreigt bij mij al snel dat mijn hele kast ermee vol komt te hangen, maar ik niets heb om (ze naar) aan te doen. Ook alléén maar hakken in mijn kast is niet echt handig, zeker niet nu we twee winters met zoveel sneeuw hebben ervaren.

Mijn blog en stijl wil ik samen individueler maken. Zodat alles Suz uitstraalt, en ik me nog beter kan onderscheiden van andere fashion blogs, maar ook wel voor mijn eigen eigenwaarde. Ik bedoel, het lijkt me een mooi idee om het punt te bereiken dat ik duidelijk weet: dit ben ik, en dit past wel bij mij, en dat minder. Op die manier leer je ook je eigen krachten kennen. Daarin ben ik al best een eind, maar er is nog genoeg om naar te streven. Ik hoop kort gezegd dat ik de stijl vind die ik het beste kan vertalen.

Vervolgens hoop ik natuurlijk ook dat het meer bezoekers oplevert voor mijn blog, als ik mezelf concreter kan presenteren. Ik ben Fashion is a party gestart voor mezelf, nog lang voordat ik de droom had een groot blogger te worden. Nu ik echter twee jaar bezig ben, merk ik wel dat een blog zonder lezers –maar vooral ook reacties- eigenlijk geen blog is. Het leuke van een blog, boven bijvoorbeeld een tijdschrift, vind ik dan ook het interactieve aspect. In elk geval wil ik heel dicht bij mezelf blijven, maar ik hoop dit wel beter te gaan combineren met wat mensen leuk vinden te lezen.

Daarnaast wil ik graag heel veel leuke evenementen bezoeken en verschillende cursussen gaan doen. Fotografie, naaien en visagie staan allemaal nog op mijn lijstje. Zoals jullie weten heb ik eerst nog de taak mijn diploma te halen, maar het is toch een leuk vooruitzicht. Bovendien wil ik ook lezers laten delen in mijn fun, en dus heel veel leuke acties organiseren. Op dit moment ben ik dan ook al heel trots op mijn eerste give-away, die net van start is gegaan. De actie loopt nog tot 10 januari, dus wil je nog meedoen, klik dan hier.

Nu ben ik natuurlijk benieuwd naar jullie. Willen jullie nog dingen veranderen aan je stijl en koopgedrag in 2011? En stel jij jezelf concrete doelen voor je blog (als je die hebt)?

1 keer in de twee weken neemt Suzanne mijn plek in voor haar fashion column: A Touch Of Fashion. Vandaag is het weer zo ver en kun je genieten van Suzanne’s schrijfkunsten én gevoel voor mode.

Sorry dat ik jullie met nog een 2010/2011 lijstje lastig moet vallen, want waarschijnlijk heb je er al meer gelezen. Komend weekend is het Kerst en nog een week later gaan we een nieuw jaar in. Een belangrijk moment om, voor mij in ieder geval, even de ‘stand op te maken’. Waar mag ik trots(er) op zijn, en wat kan ik maar beter vergeten? Waar mag ik me op verheugen en waar wil ik naar streven?

Om te beginnen: het jaar 2010.

Wat was het leukste moment:

Dat zijn er zeker een paar. Ik denk dat ik voor de dagjes gaan. Er zijn natuurlijk ook dingen waar ik het hele jaar blij mee ben, maar die komen straks. Mijn highlights kwam gedeeltelijk in mijn vorige column al aan bod: De Glamour Detox your Wardrobe: een gezellig dagje met mijn tante, die de hele dag maar achter mij aan moet sjokken.
De Lanvin loves H&M launch, waarvoor ik té vroeg al in Utrecht stond (“Om half 5 opstaan voor Lanvin is véééél minder erg dan om half 7 voor school”). Mogelijk gemaakt door mijn lieve papa, die zo gek was me zo vroeg al weg te brengen.
De H&M flagship store opening (“Twee uur in de rij staan voor H&M is véél minder erg dan een half uur op mijn dagelijks bus wachten”), omdat het gewoon zo’n lekkere gekte was en ik het zo heerlijk vind om in Amsterdam te zijn –maar dat weten jullie nou wel ;).
Het tripje naar Amsterdam en Utrecht met mijn vriendje, mijn vader en zijn vriendin afgelopen zomer. Ik ben verder niet op vakantie geweest, dus dat was wel een hoogtepunt. We hebben hele fijne gesprekken had daar en ik hoop dat het snel van een vervolg komt! Bovendien was het de eerste keer dat ik de Mac Store en Make-up store bezocht, waar ik net zo lang bleef hangen tot de mannen het écht niet meer zagen zitten.

Waar was ik het meeste blij mee:

De langere-termijn-vreugdes zeg maar. Allereerst: mijn vriendje, met wie ik voor het eerst een heel jaar volmaakte, en dan meteen ook maar de te-veel-mensen-om-hier-op-te-noemen die altijd voor me klaar stonden.
In het bijzonder dan nog graag mijn fotografen: beste vriendinnetje en opnieuw vriendje. Want de zelfontspanner heb ik afgezworen. Anyway, soms denk ik wel eens: ohnee, straks stoppen ze ermee, dan heb ik geen blog meer. Dus ik ben ze héél dankbaar, want mijn blog is mijn lust en mijn leven.
Mijn blog, waar ik gewoon heel goed mijn ei kwijt kan, en die als een tweede natuur voor me is geworden. Ik maakte mijn tweede jaar vol en mensen vragen nogal eens hoe ik het volhoud, door weer en wind voor die camera. Mijn antwoord? Het geheim van alles: er heel veel lol in hebben!
Daarmee gepaard gaat ook mijn nieuwe camera. Mijn eerste spiegel reflex! Dit was mijn verjaardagscadeau voor mijn 17e verjaardag. En oh ja, ik was natuurlijk ook heel blij weer een jaartje ouder te worden.
En ook daarmee gepaard gaan natuurlijk de leuke comments, die ik van jullie en op mijn eigen blog kreeg! Ik kreeg vooral veel complimenten over mijn haar en ook zo ontzettend vaak de vraag of ik model was –vooral in het echt, als ik bijvoorbeeld aan het werk was-, ik heb me zeer vereerd gevoeld.
Mijn lange nagels, die ik sinds maart sinds lange tijd weer heb. Ik heb járen nagels gebeten, heel fanatiek. Voor mij was dit echt een dwang, ik wil het niet dramatiseren, maar het had echt veel meer negatieve invloed op mijn leven dan mijn omgeving dacht. En los van het feit dat ze lang zijn, ben ik ook heel blij dat ik ze eindelijk weer kan lakken.
Alle nieuwe kleren, schoenen en make-up die ik dit jaar kocht, omdat ik daar gewoon heel blij van word!
Baas, mijn nieuwe konijn. De vervanger van Basje, die komt zo nog voorbij.
En als laatste: dat mijn haar zoveel gegroeid is! Soms wil ik het afknippen, maar dat is gewoon omdat haar altijd perfect moet zitten bij mij en dat zit het nou eenmaal niet. Maar meestal ben ik er heel blij mee en hoop ik dat er nog heel veel meer centimeters bijkomen!

Waar was ik het meeste trots op:

Mijn overgang naar de 6e. Die heeft me namelijk héél veel moeite gekost. Zoveel, dat ik het op het einde van het schooljaar bijna alleen nog maar zonder make-up en met de makkelijkste kleren naar school toe ging. En dan is er bij mij toch wel écht iets goed mis.
Het stoppen met nagels bijten. Die heeft nu geen uitleg meer nodig.
Mezelf. Ik wil niet aan zelfverheerlijking doen, maar ik ben er wel trots op dat ik dit jaar naar mijn idee weer een wat beter mens ben geworden. Mijn grootste zwakte is dat ik me moeilijk aan kan passen aan andere mensen, en dat is dit jaar toch weer iets beter gegaan. Daarnaast leer ik ook veel van mijn vriendje, die me vaak genoeg een gezonde spiegel voorhoudt. En niet te vergeten: mijn stijl. Want ook deze heeft zichzelf gedurende het afgelopen weer stukken verbeterd. Ik neem hier twee foto’s: één van januari, één van december. You see the difference ;).

Daarbij aansluitend geldt dan ook: dat ik weer meer posts dan vorig jaar heb geblogt! Maar oké, het gaat om de kwaliteit en niet om de kwantiteit, maar ik heb er toch maar mooi bijna 400 uitge… eeeuh.. vul zelf maar in ;).
Dat ik erg mijn best heb gedaan om Sinterklaas niet te laten verwateren. Toen mijn familie toch wel door liet schemeren er niet te veel tijd in te willen steken heb ik daar wel lichtelijk een stokje voor gestoken en met heel veel argumenten en oplossingen een e-mail opgesteld. Gelukkig vond iedereen het ook heel tof dat ik zo mijn best deed.
Dat ik na een jaar niets doen, weer eens wat ben gaan sporten. Gewoon, omdat het gezond is.
En niet te vergeten: dat ik The 42 days challenge goed heb afgerond!

Wat vergeet ik liever:

Dat mijn konijn Basje na vier weken familielid te zijn geweest, plotseling dood in zijn hokje lag. Ik heb heel veel konijnen gehad in mijn leven, maar Basje was toch wel erg speciaal. Ik kreeg hem van mijn vriendje voor mijn 17e verjaardag, omdat ik heel graag een konijntje wilde om voor te zorgen. Omdat ik afgelopen tijd niet zo lekker in mijn vel zat is zo’n beestje een leuke uitlaatklep en een goede manier om te relativeren. Ik had er écht heel erg goed voor gezorgd, en dan is zoiets toch best zuur.
Afgelopen zomervakantie. Want als je aan het einde van de vakantie niet het gevoel hebt dat je vakantie hebt gehad, dan heeft je vakantie toch best gefaald.
Mijn trip naar China. Ik wil niet verwend zijn, maar ik háát reizen. Dus ook naar China. Vooral omdat ik in een groep moest functioneren, en –zoals ik al zij- aanpassen niet mijn grootste kwaliteit is. Ik ging met 10 medeleerlingen omdat ik een aantal jaar Chinees heb gehad en deze daar in de praktijk moest gaan brengen. Het werd een behoorlijk drama, en ik was héél blij dat ik weer thuis was. De volgende keer dat ik naar China ga, moet het op zijn minst om een fashion doel gaan!
De momenten dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ga ik verder niet op in, maar spreekt ook voor zich.
Dat ik moest stoppen met werken. Wel beter, omdat ik gewoon prioriteiten moest stellen, maar leuk is anders, want het voelde als een stapje terug doen en ik ga liever vooruit.

Waar hoop/verheug ik me op:

Dat ik slaag voor mijn VWO-diploma! Dat is op dit moment mijn grootste zorg en een groot gedeelte van mijn leven is hier helaas op ingesteld. Als het gebeurt, dan met bloed, zweet en tranen, maar laten we hopen dat het me lukt! Als ik en de mensen om me heen dan nog een beetje gezond en gelukkig blijven, is mijn 2011 helemaal geslaagd!

1 keer in de twee weken neemt Suzanne mijn plek in voor haar fashion column: A Touch Of Fashion. Vandaag is het weer zo ver en kun je genieten van Suzanne’s schrijfkunsten én gevoel voor mode.

Tijdens het pinksterweekend legde mijn oom triomfantelijk een artikel voor mijn neus. Mijn oom –die mode leuk en aardig vindt, maar deze hem vooral niet in de weg moet zitten- keek vooral uitdagend naar mij toen ik klaar was met lezen. Alsof hij wilde zeggen: ‘Zie je nou wel?’. De strekking van de tekst? Mode is terreur.

Gek genoeg misschien, vind ik dat er ook meer vóór deze uitspraak te zeggen is dan tegen. De eigenlijke definitie van mode is namelijk: idee dat veel mensen tegelijk hebben over wat mooi is. Het standaard straatbeeld dus. En hoewel ik deze nog geen terreur wil noemen, is dat niet de mode waar ik me graag hard voor maak. Mode voor mij namelijk natuurlijk een manier van stylen, om creatief te zijn met kleding, als kunstvorm, als expressie.

Als argument had de schrijver voor zijn standpunt een persoonlijk voorbeeld genomen: ‘Een jaar of tien geleden moest een broekspijp zodanig lang zijn dat er een op de wreef een grote hoeveelheid plooien en vouwen viel. Voor mannen zoals ik –met tamelijk korte benen- was dat geen gezicht, als een circusolifant die op zijn achterste poten stond te trompetteren. Ik smeekte de verkopers de broekspijp wat korter af te spelden, maar kreeg te horen dat dit ‘zo hoorde’ en ‘nu eenmaal de mode was’.

De schrijver maakt een punt, maar wat er ook vóór de uitspraak te zéggen is, mijn gevoel gaat er vanzelfsprekend dwars tegenin. Waarmee de schrijver vervolgt slaat hij voor mij dan ook volledig de plank mis: ‘Je wordt geacht je neer te leggen bij een samenzwering tussen ontwerpers, fabrikanten en winkeliers. Mensen doen dit slaafs, met als gevolg dat het overgrote deel van de bevolking voor paal alsmede voor aap staat’. Als ik namelijk zoek op de definitie van ‘voor aap staan’, kom ik uit bij ‘voor gek staan’. Gek is wat niet normaal wordt gevonden, en onder normaal verstaan wij wat gedaan wordt door de meeste mensen. Je moet bovenstaande even twee keer lezen, maar dan heb ik taalkundig al door de stelling van de schrijver heen geprikt. Een tweede hypocriet punt van het standpunt van de schrijver is het feit dat hij het slaafs vindt dat mensen zich neerleggen bij een modieuze samenzwering, maar eerder in de tekst al verklapte dit bij de kwestie over zijn broekspijpen dit zelf ook te hebben gedaan.

Dus, beste schrijver, ik zou graag tegen u willen zeggen: als mode dan terreur is, zet u zich er dan vooral tegen af. Gaat u dan vooral niet met het standaard straatbeeld mee, maar doet u gezellig met mij mee: wees creatief, laat u inspireren en inspireer zelf, durf met uw uiterlijk uw stem te laten horen. Dan praten we tegen die tijd verder.

Met trots kan ik jullie vertellen dat er een nieuwe column op de site verschijnt! Een mode column, geschreven door Suzanne.

Eigenlijk weet ik niet goed hoe ik Suzanne moet omschrijven. Ze is een meisje met stijl, ze is het meisje die ongegeneerd en vol trots het adres van haar blog op haar Hyves pagina zette, terwijl ik haar angstig in een mail vertelde wat het adres van mijn blog was; dit mocht zij natuurlijk aan niemand vertellen!

Toch zijn dit natuurlijk niet de redenen die maakte dat ik stond te springen om Suz een column op mijn site te geven. Haar manier van schrijven is heel erg leuk, onwijs grappig en natuurlijk haar gevoel voor mode… Daar kan ik nog een puntje aan zuigen.

Ik moet elf zijn geweest toen ik Vera leerde kennen. Net verhuisd van een gezellig Brabantse hockeyclub kwam ik tussen de Arnhemse kakkers bij Vera in het hockeyteam. Eén van de eerste dingen die Vera met een wat opmerkelijk toontje tegen mij zei was: ‘Ben jij Belgisch ofzo?’, een uitspraak waar wij nog steeds een beetje beschaamd om kunnen lachen. Sindsdien mocht ik haar wel. Vera paste –net als ik- niet tussen de kakkers en was gewoon lekker eerlijk en zichzelf. Heel wat zwetende warming ups heb ik met haar gedaan, in een tijd dat het nog meer giechelend over jongens ging dan over mascara of pumps.

Ik wat eerder dan Vera, maar we lieten allebei de kakkers voor wat ze waren en verloren elkaar een beetje uit het oog. Tot mijn modeblog! Bijna anderhalf jaar geleden was mijn blog een logisch vervolg op mijn passie voor mode. Vera reageerde regelmatig op mijn posts en ik merkte oprechte belangstelling. Een paar maanden later stuurde ze, ik moest inderdaad beloven dat ik haar zoveel mogelijk anoniem zou laten, een linkje van een beauty blog dat ze zelf was begonnen. De rest van het verhaal hoef ik jullie niet te vertellen… Vera Camilla.nl werd niets om zich voor te schamen –in tegendeel- en is ondertussen een begrip in beautyland. Onze gezamenlijke passie schepte een band, en zo gingen we bijvoorbeeld afgelopen november naar de Diesel Sneak Preview in Amsterdam. In de trein hebben we veel ervaringen gedeeld en tips uitgewisseld en we bundelen nog steeds graag de krachten. Zo ontstond het idee voor mijn rubriek op Vera Camilla.nl. Na een samenwerking met www.fashionscene.nl –waar ik blogs voor schreef- werd Vera enthousiast, terwijl ik graag nog een vervolg wilde geven aan mijn externe schrijven: A Touch Of Fashion was geboren!

Fashion en beauty gaan natuurlijk hand in hand, vandaar dat ik de komende tijd Vera’s beauty site een touch van fashion mee ga geven; iets waar ik erg veel zin in heb! Ik hoop dat jullie klaar zitten voor, coming soon, ‘Koninginnedagvondsten 2010’!

Ik hoop dat jullie net zo blij als ik zijn met de column van Suzanne. A Touch Of Fashion zal eens per twee weken op maandag verschijnen, so stay tuned! Wil je meer weten over mijn nieuwe columniste? Stel je vraag dan bij de comments!