1 keer in de twee weken neemt Suzanne mijn plek in voor haar fashion column: A Touch Of Fashion. Vandaag is het weer zo ver en kun je genieten van Suzanne’s schrijfkunsten én gevoel voor mode.
Tijdens het pinksterweekend legde mijn oom triomfantelijk een artikel voor mijn neus. Mijn oom –die mode leuk en aardig vindt, maar deze hem vooral niet in de weg moet zitten- keek vooral uitdagend naar mij toen ik klaar was met lezen. Alsof hij wilde zeggen: ‘Zie je nou wel?’. De strekking van de tekst? Mode is terreur.
Gek genoeg misschien, vind ik dat er ook meer vóór deze uitspraak te zeggen is dan tegen. De eigenlijke definitie van mode is namelijk: idee dat veel mensen tegelijk hebben over wat mooi is. Het standaard straatbeeld dus. En hoewel ik deze nog geen terreur wil noemen, is dat niet de mode waar ik me graag hard voor maak. Mode voor mij namelijk natuurlijk een manier van stylen, om creatief te zijn met kleding, als kunstvorm, als expressie.
Als argument had de schrijver voor zijn standpunt een persoonlijk voorbeeld genomen: ‘Een jaar of tien geleden moest een broekspijp zodanig lang zijn dat er een op de wreef een grote hoeveelheid plooien en vouwen viel. Voor mannen zoals ik –met tamelijk korte benen- was dat geen gezicht, als een circusolifant die op zijn achterste poten stond te trompetteren. Ik smeekte de verkopers de broekspijp wat korter af te spelden, maar kreeg te horen dat dit ‘zo hoorde’ en ‘nu eenmaal de mode was’.
De schrijver maakt een punt, maar wat er ook vóór de uitspraak te zéggen is, mijn gevoel gaat er vanzelfsprekend dwars tegenin. Waarmee de schrijver vervolgt slaat hij voor mij dan ook volledig de plank mis: ‘Je wordt geacht je neer te leggen bij een samenzwering tussen ontwerpers, fabrikanten en winkeliers. Mensen doen dit slaafs, met als gevolg dat het overgrote deel van de bevolking voor paal alsmede voor aap staat’. Als ik namelijk zoek op de definitie van ‘voor aap staan’, kom ik uit bij ‘voor gek staan’. Gek is wat niet normaal wordt gevonden, en onder normaal verstaan wij wat gedaan wordt door de meeste mensen. Je moet bovenstaande even twee keer lezen, maar dan heb ik taalkundig al door de stelling van de schrijver heen geprikt. Een tweede hypocriet punt van het standpunt van de schrijver is het feit dat hij het slaafs vindt dat mensen zich neerleggen bij een modieuze samenzwering, maar eerder in de tekst al verklapte dit bij de kwestie over zijn broekspijpen dit zelf ook te hebben gedaan.
Dus, beste schrijver, ik zou graag tegen u willen zeggen: als mode dan terreur is, zet u zich er dan vooral tegen af. Gaat u dan vooral niet met het standaard straatbeeld mee, maar doet u gezellig met mij mee: wees creatief, laat u inspireren en inspireer zelf, durf met uw uiterlijk uw stem te laten horen. Dan praten we tegen die tijd verder.
