1 keer in de twee weken neemt Suzanne mijn plek in voor haar fashion column: A Touch Of Fashion. Vandaag is het weer zo ver en kun je genieten van Suzanne’s schrijfkunsten én gevoel voor mode.
Sorry dat ik jullie met nog een 2010/2011 lijstje lastig moet vallen, want waarschijnlijk heb je er al meer gelezen. Komend weekend is het Kerst en nog een week later gaan we een nieuw jaar in. Een belangrijk moment om, voor mij in ieder geval, even de ‘stand op te maken’. Waar mag ik trots(er) op zijn, en wat kan ik maar beter vergeten? Waar mag ik me op verheugen en waar wil ik naar streven?
Om te beginnen: het jaar 2010.
Wat was het leukste moment:
Dat zijn er zeker een paar. Ik denk dat ik voor de dagjes gaan. Er zijn natuurlijk ook dingen waar ik het hele jaar blij mee ben, maar die komen straks. Mijn highlights kwam gedeeltelijk in mijn vorige column al aan bod: De Glamour Detox your Wardrobe: een gezellig dagje met mijn tante, die de hele dag maar achter mij aan moet sjokken.
De Lanvin loves H&M launch, waarvoor ik té vroeg al in Utrecht stond (“Om half 5 opstaan voor Lanvin is véééél minder erg dan om half 7 voor school”). Mogelijk gemaakt door mijn lieve papa, die zo gek was me zo vroeg al weg te brengen.
De H&M flagship store opening (“Twee uur in de rij staan voor H&M is véél minder erg dan een half uur op mijn dagelijks bus wachten”), omdat het gewoon zo’n lekkere gekte was en ik het zo heerlijk vind om in Amsterdam te zijn –maar dat weten jullie nou wel ;).
Het tripje naar Amsterdam en Utrecht met mijn vriendje, mijn vader en zijn vriendin afgelopen zomer. Ik ben verder niet op vakantie geweest, dus dat was wel een hoogtepunt. We hebben hele fijne gesprekken had daar en ik hoop dat het snel van een vervolg komt! Bovendien was het de eerste keer dat ik de Mac Store en Make-up store bezocht, waar ik net zo lang bleef hangen tot de mannen het écht niet meer zagen zitten.
Waar was ik het meeste blij mee:
De langere-termijn-vreugdes zeg maar. Allereerst: mijn vriendje, met wie ik voor het eerst een heel jaar volmaakte, en dan meteen ook maar de te-veel-mensen-om-hier-op-te-noemen die altijd voor me klaar stonden.
In het bijzonder dan nog graag mijn fotografen: beste vriendinnetje en opnieuw vriendje. Want de zelfontspanner heb ik afgezworen. Anyway, soms denk ik wel eens: ohnee, straks stoppen ze ermee, dan heb ik geen blog meer. Dus ik ben ze héél dankbaar, want mijn blog is mijn lust en mijn leven.
Mijn blog, waar ik gewoon heel goed mijn ei kwijt kan, en die als een tweede natuur voor me is geworden. Ik maakte mijn tweede jaar vol en mensen vragen nogal eens hoe ik het volhoud, door weer en wind voor die camera. Mijn antwoord? Het geheim van alles: er heel veel lol in hebben!
Daarmee gepaard gaat ook mijn nieuwe camera. Mijn eerste spiegel reflex! Dit was mijn verjaardagscadeau voor mijn 17e verjaardag. En oh ja, ik was natuurlijk ook heel blij weer een jaartje ouder te worden.
En ook daarmee gepaard gaan natuurlijk de leuke comments, die ik van jullie en op mijn eigen blog kreeg! Ik kreeg vooral veel complimenten over mijn haar en ook zo ontzettend vaak de vraag of ik model was –vooral in het echt, als ik bijvoorbeeld aan het werk was-, ik heb me zeer vereerd gevoeld.
Mijn lange nagels, die ik sinds maart sinds lange tijd weer heb. Ik heb járen nagels gebeten, heel fanatiek. Voor mij was dit echt een dwang, ik wil het niet dramatiseren, maar het had echt veel meer negatieve invloed op mijn leven dan mijn omgeving dacht. En los van het feit dat ze lang zijn, ben ik ook heel blij dat ik ze eindelijk weer kan lakken.
Alle nieuwe kleren, schoenen en make-up die ik dit jaar kocht, omdat ik daar gewoon heel blij van word!
Baas, mijn nieuwe konijn. De vervanger van Basje, die komt zo nog voorbij.
En als laatste: dat mijn haar zoveel gegroeid is! Soms wil ik het afknippen, maar dat is gewoon omdat haar altijd perfect moet zitten bij mij en dat zit het nou eenmaal niet. Maar meestal ben ik er heel blij mee en hoop ik dat er nog heel veel meer centimeters bijkomen!
Waar was ik het meeste trots op:
Mijn overgang naar de 6e. Die heeft me namelijk héél veel moeite gekost. Zoveel, dat ik het op het einde van het schooljaar bijna alleen nog maar zonder make-up en met de makkelijkste kleren naar school toe ging. En dan is er bij mij toch wel écht iets goed mis.
Het stoppen met nagels bijten. Die heeft nu geen uitleg meer nodig.
Mezelf. Ik wil niet aan zelfverheerlijking doen, maar ik ben er wel trots op dat ik dit jaar naar mijn idee weer een wat beter mens ben geworden. Mijn grootste zwakte is dat ik me moeilijk aan kan passen aan andere mensen, en dat is dit jaar toch weer iets beter gegaan. Daarnaast leer ik ook veel van mijn vriendje, die me vaak genoeg een gezonde spiegel voorhoudt. En niet te vergeten: mijn stijl. Want ook deze heeft zichzelf gedurende het afgelopen weer stukken verbeterd. Ik neem hier twee foto’s: één van januari, één van december. You see the difference ;).
Daarbij aansluitend geldt dan ook: dat ik weer meer posts dan vorig jaar heb geblogt! Maar oké, het gaat om de kwaliteit en niet om de kwantiteit, maar ik heb er toch maar mooi bijna 400 uitge… eeeuh.. vul zelf maar in ;).
Dat ik erg mijn best heb gedaan om Sinterklaas niet te laten verwateren. Toen mijn familie toch wel door liet schemeren er niet te veel tijd in te willen steken heb ik daar wel lichtelijk een stokje voor gestoken en met heel veel argumenten en oplossingen een e-mail opgesteld. Gelukkig vond iedereen het ook heel tof dat ik zo mijn best deed.
Dat ik na een jaar niets doen, weer eens wat ben gaan sporten. Gewoon, omdat het gezond is.
En niet te vergeten: dat ik The 42 days challenge goed heb afgerond!
Wat vergeet ik liever:
Dat mijn konijn Basje na vier weken familielid te zijn geweest, plotseling dood in zijn hokje lag. Ik heb heel veel konijnen gehad in mijn leven, maar Basje was toch wel erg speciaal. Ik kreeg hem van mijn vriendje voor mijn 17e verjaardag, omdat ik heel graag een konijntje wilde om voor te zorgen. Omdat ik afgelopen tijd niet zo lekker in mijn vel zat is zo’n beestje een leuke uitlaatklep en een goede manier om te relativeren. Ik had er écht heel erg goed voor gezorgd, en dan is zoiets toch best zuur.
Afgelopen zomervakantie. Want als je aan het einde van de vakantie niet het gevoel hebt dat je vakantie hebt gehad, dan heeft je vakantie toch best gefaald.
Mijn trip naar China. Ik wil niet verwend zijn, maar ik háát reizen. Dus ook naar China. Vooral omdat ik in een groep moest functioneren, en –zoals ik al zij- aanpassen niet mijn grootste kwaliteit is. Ik ging met 10 medeleerlingen omdat ik een aantal jaar Chinees heb gehad en deze daar in de praktijk moest gaan brengen. Het werd een behoorlijk drama, en ik was héél blij dat ik weer thuis was. De volgende keer dat ik naar China ga, moet het op zijn minst om een fashion doel gaan!
De momenten dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ga ik verder niet op in, maar spreekt ook voor zich.
Dat ik moest stoppen met werken. Wel beter, omdat ik gewoon prioriteiten moest stellen, maar leuk is anders, want het voelde als een stapje terug doen en ik ga liever vooruit.
Waar hoop/verheug ik me op:
Dat ik slaag voor mijn VWO-diploma! Dat is op dit moment mijn grootste zorg en een groot gedeelte van mijn leven is hier helaas op ingesteld. Als het gebeurt, dan met bloed, zweet en tranen, maar laten we hopen dat het me lukt! Als ik en de mensen om me heen dan nog een beetje gezond en gelukkig blijven, is mijn 2011 helemaal geslaagd!
de eerste is van december haha ;) het plaatsen van de foto’s is niet helemaal goed gegaan denk ik, maar never mind
[Beantwoorden]
Heb het aangepast!
[Beantwoorden]