De Adidas Jeremy Scott Wings sneakers vind ik te gek. Het paar sneakers waar je zo mee kunt opstijgen staan al een aantal jaar op mijn verlanglijstje en elke keer als ik ze aan de voeten van iemand spot móet ik wel zeggen hoe gaaf ze zijn. Ik heb zelf (nog) geen paar Wings in de kledingkast staan, maar nu wel het Adidas Originals By Jeremy Scott parfum met vleugels op de make-upkast.

Ik winkelde. En niet alleen voor kleding en accessoires, maar ik kocht ook te gekke nieuwe sneakers, wat dingen van H&M Home, Swarovski oorstekers en meer. Ik laat je alles zien (met modeshow!) in de shoplog hierboven. Enjoy!

Vandaag blik ik terug. Naar vroeger, toen ik de film Princess Diaries op een klein TV’tje van mijn vader keek (met ingebouwde videobandspeler), op gouden sneakers liep en bij Hema potjes make-up kocht die ik op elkaar draaide. Een flashback naar mijn eerste make-up, mooiste schoenen en de films die ik jaren geleden, voordat het allemaal begon, helemaal fantastisch vond.

Twee shoplogs in een week is wat veel, waarschijnlijk komt het door het weer (geniet ervan!) Vrijdag liet ik make-up zien, vandaag is het tijd voor kleding van Zara, Dept en Adidas, een aantal DVD’s, nieuwe koptelefoon en wat accessoires. Enjoy! en ga daarna weer lekker de zon in.

‘Wat moet je nou nog met die oude Adidas sneakers? Je hebt nog 10 ander paar sneakers!’ Over het algemeen vind ik het helemaal niet zo moeilijk om spullen weg te gooien. Ik moet er niet teveel bij nadenken en het gewoon doen, dan is er niets aan de hand. Maar bepaalde meubelstukken, kleding, make-up en schoenen kan ik echt niet afstaan. Hoe oud, vies of lelijk: ik.hou.ze. Mijn afgedragen Adidas sneakers staan met stip op nummer 1 van mijn denkbeeldige anti-weggooi lijst.

Naam: Vera. Leeftijd: 18 jaar. Woonplaats: Arnhem. Huisdieren: 1 hond. Relatie: Geen. Overig: Een shoe addict.

Shoe addict. Tja. Wanneer je een shoe addict ben, ben je dus verslaafd aan schoenen. Meestal aan het kopen daarvan. Verslaafd aan drank of drugs, dat is ernstig. Een verslaving aan schoenen is meestal een stuk minder heftig en vooral minder slecht voor je gezondheid. Ik heb mezelf nooit in het hokje shoe addict geplaatst. Ik hield wel van schoenen enzo, maar ze moesten vooral fijn zitten en stoer zijn. Van een paar gelikte Nike’s raakte ik zeker wel opgewonden, maar daar hiel het ook wel mee op.

Vooral hakken, het was me jarenlang een raadsel. De gemiddelde Nederlandse vrouw is zo’n 1.72, waarom zou je dan nog eens 12 cm bij deze lengte aanplakken met een paar totaal niet comfortabele stilleto’s? Wellicht in de hoop 5 cm boven je kersverse vlam uit te steken? Natuurlijk, het staat wel mooi. En het werkt vooral enorm goed voor je kont, zoals een vriend van me mij ooit glunderend meedeelde. Het ‘lift’ de boel als het ware, waardoor je, zelfs als gezegend bent met 2 zachte puddingbroodjes als achterwerk, het dragen van hakken ervoor kan zorgen dat een bilpartij als die van Jennifer Lopez, voor jou ook haalbaar is.

En ja, een paar peep-toes met galante hak staat veel leuker onder een jurkje dan je nieuwe Limited Edition Nike Airmaxjes. Maar dan nog: de pijn die je doorstaat. Waarom!? Mijn vriendinnen hebben standaard een paar flatjes in hun tas zitten, voor het geval dat ze toch een keer zouden flauwvallen van de pijn die de killer heels hun bezorgen.

Ik had dan ook nooit kunnen bedenken dat ik toch in een schoenen affaire zou belanden. Niet met 1 paar hakken, maar met 5 paar! Ik durf mijn trouwe Reebokjes bijna niet meer aan te kijken, nadat ik ze keer op keer bedrogen heb. En het is ook niet dat ik wil gaan stoppen, dat er een einde in zicht is in mijn inmiddels 8 weken durende affaire. Nee, er komen alleen maar meer minnaars bij, en het is nog steeds niet genoeg.

De pijn? Die gaat weg. En bij het enkele paar waarmee ik nog wel pijnscheutjes ondervind, ondervind ik toch ook een zekere zin van genot -misschien komt dat deels ook door het beeld van mijn gelifte kont in mijn achterhoofd-. En wat ook leuk is: je hoort me aankomen. Mannen horen mij aankomen en dus kijken ze om. Dat gebeurd nou nooit wanneer ik op mijn sneakers over straat slof.

Ik kan er niets aan doen, de liefde tussen mij en mijn 10delige sneakercollectie is over. Hoewel ik niet al te lang geleden nog een filmpje plaatste waarin ik glimmend van trots vertelde hoeveel ik van mijn sneakers hield, is dat inmiddels verleden tijd.

Sneakers passen gewoon niet meer bij me. Volgens mijn moeder komt dat omdat ik ouder word. Wanneer ik mijn sneakers aantrek, voel ik dat het niet klopt. Ze voelen lomp, en hoewel ze zachter lopen dan mijn hakken knellen ze toch ook wel een beetje. En hoewel ze leuk onder een baggy jeans staan, besefte ik me onlangs dat ik nooit een baggy jeans draag.

Ik dacht dat ik het nooit zou zeggen, maar de liefde is over. Het ligt niet aan jullie, het ligt aan mij. Sorry lieve Nike, Adidas L.A. Gear, Gravis en Reebok, ik hoop dat jullie het begrijpen. Ik zal jullie nooit vergeten.