Na een kort nachtje was ik vrijdagochtend alweer vroeg op de been om met de family op een rommelmarktje in de buurt wat spulletjes te verkopen. Het weer was ’s nachts lekker op zijn Hollands omgeslagen, dus het mocht niet veel baten. Ik niet hoe snel ik een bezoekje aan de stad moest brengen: als fashion freak is de jaarlijkse rommelmarkt natuurlijk vaste prik voor mij, en des te later, des te meer weg natuurlijk!

Helaas met de paraplu op zak kreeg ik mijn vader zo ver om mij naar de stad te chauffeuren: niet alleen het weer, maar ook mijn fysieke toestand zorgde ervoor dat mijn yearly visit in het water dreigde te lopen…

Op 28 april vierde ik voor het eerst dit jaar rokjesdag en daarbij hoorde natuurlijk een paar killer heels. Voor mijn voetjes was dit even schrikken: ik liep twee blaren op. Blarenpleister erop, hakken weer aan, verder geen probleem. Maar ’s avonds wilde ik zowel handen als voeten een oranje lakje bezorgen om alvast wat in Koninklijke sferen te komen. Blarenpleister, die ook mijn grote teennagel bedekte, zat hierbij in de weg. Dus: blaarpleister eraf, open blaar, donderdag op stap met school, ’s avonds stappen… en vrijdagochtend niet al te vrolijk wakker worden. Schoeisel, anders dan teenslippers, was onmogelijk door de pijn. Dit in combinatie met lopen op een drassig grasveld terwijl je met dozen sjouwt die je af en toe op je open teen laat vallen was niet echt bevorderend voor het genezingsproces. Gevolg was dat tegen de tijd dat ik een bezoekje aan de binnenstad wilde brengen, ik een ontstoken teen had en liep als –sorry, ik weet geen andere beschrijving- een mongool.

‘Gaat dat wel zo?’, aldus mijn vader tijdens de wandeling van auto naar marktplein.
‘Het is maar één keer in het jaar hè’, pepte ik mezelf op terwijl ik kermde van de pijn.
‘Komt zeker van die ongemakkelijke schoenen van jou?’, mijn vader weer. Een beetje beschaamd vertelde ik bovenstaand verhaal.
‘… en dat allemaal om het lakken van een téennagel’, schudde mijn vader zijn hoofd.

Anyway, it was worth it. Ik struinde langs kraampjes en kwam de leukste dingen en mensen tegen. Vooral de kraampjes met zelfgemaakte artikelen verdienden mijn respect. Bij de Turkse sieraden kon ik net niet vinden wat ik zocht, maar bij de zelfgemaakte kleding vond ik wel een linnen jasje en rokje van nepbont. Die werden van mij! Even later vond ik een echte eyecatcher; een soort leren band die je zowel als riem maar ook best als rokje over een legging kunt dragen. Kijk; zoiets vind ik nou alleen op Koninginnedag!

Eén nadeel; kopen is op de gok want passen is er natuurlijk niet bij op zo’n dag. Jammer genoeg past me het nepbonte rokje dan ook niet. Interesse? Mail voor meer informatie naar info@veracamilla.nl

En zo vond ik mezelf weer in een kamer met aangevulde garderobe 30 april, thanks to Bea. Maar ook mijn teen vond ik ’s avonds alweer een stuk beter.

Met trots kan ik jullie vertellen dat er een nieuwe column op de site verschijnt! Een mode column, geschreven door Suzanne.

Eigenlijk weet ik niet goed hoe ik Suzanne moet omschrijven. Ze is een meisje met stijl, ze is het meisje die ongegeneerd en vol trots het adres van haar blog op haar Hyves pagina zette, terwijl ik haar angstig in een mail vertelde wat het adres van mijn blog was; dit mocht zij natuurlijk aan niemand vertellen!

Toch zijn dit natuurlijk niet de redenen die maakte dat ik stond te springen om Suz een column op mijn site te geven. Haar manier van schrijven is heel erg leuk, onwijs grappig en natuurlijk haar gevoel voor mode… Daar kan ik nog een puntje aan zuigen.

Ik moet elf zijn geweest toen ik Vera leerde kennen. Net verhuisd van een gezellig Brabantse hockeyclub kwam ik tussen de Arnhemse kakkers bij Vera in het hockeyteam. Eén van de eerste dingen die Vera met een wat opmerkelijk toontje tegen mij zei was: ‘Ben jij Belgisch ofzo?’, een uitspraak waar wij nog steeds een beetje beschaamd om kunnen lachen. Sindsdien mocht ik haar wel. Vera paste –net als ik- niet tussen de kakkers en was gewoon lekker eerlijk en zichzelf. Heel wat zwetende warming ups heb ik met haar gedaan, in een tijd dat het nog meer giechelend over jongens ging dan over mascara of pumps.

Ik wat eerder dan Vera, maar we lieten allebei de kakkers voor wat ze waren en verloren elkaar een beetje uit het oog. Tot mijn modeblog! Bijna anderhalf jaar geleden was mijn blog een logisch vervolg op mijn passie voor mode. Vera reageerde regelmatig op mijn posts en ik merkte oprechte belangstelling. Een paar maanden later stuurde ze, ik moest inderdaad beloven dat ik haar zoveel mogelijk anoniem zou laten, een linkje van een beauty blog dat ze zelf was begonnen. De rest van het verhaal hoef ik jullie niet te vertellen… Vera Camilla.nl werd niets om zich voor te schamen –in tegendeel- en is ondertussen een begrip in beautyland. Onze gezamenlijke passie schepte een band, en zo gingen we bijvoorbeeld afgelopen november naar de Diesel Sneak Preview in Amsterdam. In de trein hebben we veel ervaringen gedeeld en tips uitgewisseld en we bundelen nog steeds graag de krachten. Zo ontstond het idee voor mijn rubriek op Vera Camilla.nl. Na een samenwerking met www.fashionscene.nl –waar ik blogs voor schreef- werd Vera enthousiast, terwijl ik graag nog een vervolg wilde geven aan mijn externe schrijven: A Touch Of Fashion was geboren!

Fashion en beauty gaan natuurlijk hand in hand, vandaar dat ik de komende tijd Vera’s beauty site een touch van fashion mee ga geven; iets waar ik erg veel zin in heb! Ik hoop dat jullie klaar zitten voor, coming soon, ‘Koninginnedagvondsten 2010’!

Ik hoop dat jullie net zo blij als ik zijn met de column van Suzanne. A Touch Of Fashion zal eens per twee weken op maandag verschijnen, so stay tuned! Wil je meer weten over mijn nieuwe columniste? Stel je vraag dan bij de comments!