Na een kort nachtje was ik vrijdagochtend alweer vroeg op de been om met de family op een rommelmarktje in de buurt wat spulletjes te verkopen. Het weer was ’s nachts lekker op zijn Hollands omgeslagen, dus het mocht niet veel baten. Ik niet hoe snel ik een bezoekje aan de stad moest brengen: als fashion freak is de jaarlijkse rommelmarkt natuurlijk vaste prik voor mij, en des te later, des te meer weg natuurlijk!

Helaas met de paraplu op zak kreeg ik mijn vader zo ver om mij naar de stad te chauffeuren: niet alleen het weer, maar ook mijn fysieke toestand zorgde ervoor dat mijn yearly visit in het water dreigde te lopen…

Op 28 april vierde ik voor het eerst dit jaar rokjesdag en daarbij hoorde natuurlijk een paar killer heels. Voor mijn voetjes was dit even schrikken: ik liep twee blaren op. Blarenpleister erop, hakken weer aan, verder geen probleem. Maar ’s avonds wilde ik zowel handen als voeten een oranje lakje bezorgen om alvast wat in Koninklijke sferen te komen. Blarenpleister, die ook mijn grote teennagel bedekte, zat hierbij in de weg. Dus: blaarpleister eraf, open blaar, donderdag op stap met school, ’s avonds stappen… en vrijdagochtend niet al te vrolijk wakker worden. Schoeisel, anders dan teenslippers, was onmogelijk door de pijn. Dit in combinatie met lopen op een drassig grasveld terwijl je met dozen sjouwt die je af en toe op je open teen laat vallen was niet echt bevorderend voor het genezingsproces. Gevolg was dat tegen de tijd dat ik een bezoekje aan de binnenstad wilde brengen, ik een ontstoken teen had en liep als –sorry, ik weet geen andere beschrijving- een mongool.

‘Gaat dat wel zo?’, aldus mijn vader tijdens de wandeling van auto naar marktplein.
‘Het is maar één keer in het jaar hè’, pepte ik mezelf op terwijl ik kermde van de pijn.
‘Komt zeker van die ongemakkelijke schoenen van jou?’, mijn vader weer. Een beetje beschaamd vertelde ik bovenstaand verhaal.
‘… en dat allemaal om het lakken van een téennagel’, schudde mijn vader zijn hoofd.

Anyway, it was worth it. Ik struinde langs kraampjes en kwam de leukste dingen en mensen tegen. Vooral de kraampjes met zelfgemaakte artikelen verdienden mijn respect. Bij de Turkse sieraden kon ik net niet vinden wat ik zocht, maar bij de zelfgemaakte kleding vond ik wel een linnen jasje en rokje van nepbont. Die werden van mij! Even later vond ik een echte eyecatcher; een soort leren band die je zowel als riem maar ook best als rokje over een legging kunt dragen. Kijk; zoiets vind ik nou alleen op Koninginnedag!

Eén nadeel; kopen is op de gok want passen is er natuurlijk niet bij op zo’n dag. Jammer genoeg past me het nepbonte rokje dan ook niet. Interesse? Mail voor meer informatie naar info@veracamilla.nl

En zo vond ik mezelf weer in een kamer met aangevulde garderobe 30 april, thanks to Bea. Maar ook mijn teen vond ik ’s avonds alweer een stuk beter.