Ik werd door mijn vriendinnetje Teske getagd met de I Wish… TAG. Het is een vrij dromerige tag waarin ik volop mag fantaseren. Dat komt goed uit, want ik kan hele dagen dagdromend en fantaserend vullen.
Als je alles zou mogen zijn, wat zou dan je droombaan zijn?
Dan ga ik toch voor wat ik nu doe. Ik kan me echt niets leukers voorstellen. Ik geniet ontzettend van mijn werk. Soms hoor ik wat over interessante banen die mensen hebben en denk ik na over hoe het zou zijn als ik dat werk ook zou doen, maar ik kan me niet voorstellen dat het net zo leuk of leuker is dan wat ik nu doe.
Als je een superoverdreven luxe iets zou mogen aanschaffen, wat zou het dan zijn?
Een auto met chauffeur! Omdat ik hele erge rij angst heb en er eerlijk gezegd niet het vertrouwen in heb dat dat ooit weg zal gaan, zou ik graag een auto met chauffeur willen. Ik hoef geen grote auto, een Mini Cooper zou me bijvoorbeeld heel leuk lijken.
Als je een dagje op zou mogen trekken met een film/serie karakter, wie zou dat dan zijn?
Lastig, lastig… Ik kies dan toch voor Seth uit The O.C. en ik heb dan het liefst dat onze dag samen zich ook echt bevindt in de Orange County. Seth lijkt me heel grappig en het weer daar is natuurlijk ook fantastisch!
Als je een locatie mocht uitkiezen waar je eindeloos naartoe geteleporteerd zou kunnen worden, waar zou dat dan zijn?
Een heel mooi bos ergens op deze wereld, of het strand. Een plek waar ik even alleen kan zijn, kan genieten van de natuur en de rust om me heen. Ronlopen, in de zon liggen… Lijkt me heerlijk!
Als je iets door zou kunnen blijven eten, zonder er dik of misselijk van te worden, wat zou het dan zijn?
Ik twijfel tussen pizza en cupcakes, maar ik denk dat ik toch voor cupcakes kies. Ik hou heel erg van zoet en wat mij betreft zijn verse cupcakes met enorm veel suiker de ultieme zoetigheid. Die zou ik wel calorieloos, in stapels en in alle soorten en maten willen kunnen eten.
Als je een angst van jezelf zou mogen wegnemen, welke zou dat dan zijn?
De angst om dierbaren te verliezen. Het is een van de weinige angsten die nog regelmatig ronddwaalt in mijn hoofd. Vooral als ik bij mijn ouders ben, dan kan ik uit het niets hele angstige gedachten krijgen. Ik vind het lastig om dan nog te kunnen genieten en niet telkens in mijn hoofd in gevecht te zijn met de enge beelden die ik heb. Ik ook vaak in paniek als ik eraan denk, omdat ik weet dat mijn ouders ooit zullen overlijden en ik denk dat dat me echt kapot gaat maken.
Als je een superpower zou kunnen hebben, welke zou dat dan zijn?
Dan zou ik heel graag willen vliegen. Lijkt me echt super leuk, kunnen vliegen. Makkelijk ook, veel sneller dan lopen en fietsen.
Als er een band weer bij elkaar zou komen en een privé concert bij jou thuis zou kunnen geven, wie zouden dat dan zijn?
Ik ben niet iemand die veel naar bands luistert. Ik zou wel heel graag nog een keer Aaliyah live willen zien, maar zij is helaas al jaren geleden overleden. Ik geniet nog steeds van haar muziek en ik vind het heel erg dat ze zo jong is overleden.
Als je elk dier als huisdier zou mogen hebben, welk dier zou je dan willen?
Een varkentje lijkt me wel heel leuk. Ik vind varkentjes zo schattig en lief!
Dit waren de vragen! Je kunt de tag ook overnemen voor je eigen blog.
Hey Sophie & Vera,
Ik begrijp precies wat jullie bedoelen. Nadat mn vader overleed begon deze angst mijn hele leven over te nemen. Niet direct, zo’n 3 jaar later. Het was zo erg dat ik paniekaanvallen kreeg wanneer mijn moeder de telefoon niet opnam, omdat ik bang was dat ze dood ergens zou liggen. Ik wilde constant weten wat iedereen deed. Gebeurde dat niet, paniekaanvallen. Het beheerste zowat mijn hele leven en toen heb ik besloten dat het zo niet verder kon en heb hulp hierbij gezocht. Dit ging heel erg goed, en ik ben zelfs samen met mijn vriend op vakantie naar zuid-frankrijk gegaan, ver weg van huis. Iets wat ik een half jaar daarvoor niet zou durven. Op vakantie ging het heel goed en heb ik geen paniekaanval gehad. Alleen toen ik thuiskwam is een week later mijn moeder geheel onverwachts overleden. En het enige wat ik dacht was dat ik nu niet meer door zou kunnen gaan met mijn leven. Ik had nog steeds hulp en ben daar dus ook gewoon blijven lopen. Het is een hele tijd ontzettend slecht met me gegaan, alleen nu kan ik eindelijk, ruim een half jaar nadat ze overleed, zeggen dat het weer goed met me gaat. En allemaal omdat ik hulp heb/had. Ik heb er zo ontzettend veel aan gehad, en het is echt niet iets raars ofzo. Het is ook niet iets om je voor te schamen als je hulp zoekt, vind ik. Heel veel succes(?) hiermee verder jullie beiden. Mijn angst is onderhand weg nu mijn moeder al overleden is alleen ben ik nog heel beschermend naar mn broertje van bijna 17… Haha! Liefs en een dikke kus!
[Beantwoorden]
Dankjewel Loes en Sophie, voor jullie reacties. Ik ga nadenken over wat jullie hebben gezegd. En heel veel sterkte nog allebei <3
[Beantwoorden]
Ah dankje Vera! Een tip, maak mooie herinneringen èn leg ze vast! Zo heb je later in ieder geval heel veel om met een brede glimlach op terug te kijken! (Zoals die onwijs leuke foto met je moeder die je laatst in je winterfoto plaatste!) Stel niets uit en leef, leer, lach en heb lief is mijn motto.
Sterkte allebei (love)
[Beantwoorden]
Pff zo erg om jullie beide verhalen te horen.. jullie klinken als twee stoere en sterke meiden, dus ik heb alle vertrouwen erin dat jullie gewoon een super mooie toekomst voor jullie hebben liggen!
[Beantwoorden]
Beste loes en sophie. Maak veel foto’s, geniet en ontwikkel de foto’s zodat je de foto’s en de herinnering in je handen kan hebben. Veel sterkte. Kirsten
[Beantwoorden]