Zoals de meesten van jullie (denk ik) wel weten, zit ik niet meer op school. Tot halverwege februari dit jaar, volgde ik een MBO opleiding Multimedia Vormgeving aan het Rijnijssel te Arnhem. Hoewel het eigenlijk alweer een hele tijd geleden is, wil ik jullie alsnog uitleg geven waarom ik gestopt ben met mijn opleiding en hoe het is gegaan.
Ik ben er vooral zo laat mee, omdat het nu pas echt een beetje tot me doordringt dat ik niet meer op school zit en voorlopig niet meer naar school ga. Dat vind ik best moeilijk, ik ben namelijk heel erg opgevoed met het idee dat opleiding belangrijk is en daar ben ik het ook mee eens. Aankomend jaar wil ik een visagie opleiding gaan doen (maar dat is ANBOS, geen ‘echte’ opleiding met MBO of HBO diploma) en wanneer ik over 1,5 jaar 21 wordt, wil ik ook heel graag naar het HBO. Nu kan dat helaas nog niet, mijn hoogst behaalde opleiding is MBO niveau 3. Ik moet dus wachten tot ik officieel volwassen ben, dan kan ik een toelatingstoets doen en als die voldoende is, een HBO opleiding starten.
Ik vind het heel moeilijk deze blogpost te typen, omdat ik niet goed weet waar ik moet beginnen en omdat ik bang ben dingen verkeerd te verwoorden. Maar ook omdat behalve jullie, mijn vaste lezeressen, ook het Rijnijssel en mijn oude klasgenoten (die ik trouwens wel mis) dit gaan lezen. Maar ik wil het wel graag doen, ook als afsluiting voor mezelf.
In deze blogpost vertelde ik dat ik was blijven zitten. De dag dat ik hoorde dat ik was blijven zitten, is ook de laatste dag geweest dat ik naar school ben geweest. Ik kreeg geen uitleg waarom ik was blijven zitten, en ik moest het maar gewoon accepteren.In mijn nieuwe klas met de andere zittenblijvers kreeg ik stof die ik allang had gehad en die ik begreep. Ik voelde me niet op mijn plek op het Rijnijssel, wat ook een reden is waarom ik nu geen MBO opleiding doe (naast dat het een ongeorganiseerde bende was).
14 februari hoorde ik dat ik was blijven zitten. Wat slim is van het Rijnijssel, om dit ná 1 februari bekend te maken. Wanneer je nl voor die datum met je opleiding stopt, hoef je het studiegeld niet terug te betalen, is het een gift. Stop je na 1 februari met je opleiding, dan heb je pech gehad. Twee dagen later, op 16 februari heb ik een gesprek gehad met de opleidingsmanager en mijn vader. Ik heb hem verteld wat er is gebeurd en mijn klachten over het Rijnijssel (oh jongens, dat zijn er nogal wat!) met hem besproken. Hij was geschrokken en beloofde er zo snel mogelijk op terug te komen voor een vervolggesprek. Hoewel ik hoopte naar mijn oude klas terug te kunnen, ben ik niet meer naar school gegaan. Om diverse redenen, waaronder dat mijn ex-mentor openlijk mijn site besprak in mijn oude klas door de blogpost die ik eerder hierboven al noemde. Zij was op zijn zachts gezegd niet blij met wat ik op het internet bekend had gemaakt.
In de tussentijd kwam mijn rapport aan. Eindelijk kwam ik de rest van mijn cijfers te weten. Waarom ik welk cijfer gehaald had, stond er niet bij vermeld en hier en daar ontbrak nog wat. Ach, ik heb in 3 jaar Rijnijssel nog geen een keer een kloppend rapport gehad. Het vervolggesprek kwam pas op 4 maart en zou op school plaats vinden, met mijn oude mentor, de afleidingsmanager en mijn ouders. Echter, toen wij op school aankwamen waren mijn ex-mentor en afleidingsmanager in geen velden of wegen te bekennen. We hebben de school afgezocht, gebeld en de concierge gevraagd, maar nope, ze waren nergens. Later belde de afdelingsmanager op, dat hij nog in een gesprek had gezeten en of hij later die dag samen met mijn oude mentor bij ons thuis langs mocht komen voor het vervolggesprek.
De afdelingsmanager en mijn ex-mentor kwamen eind van de middag langs, voor wat zeker geen leuk gesprek was. Ik vroeg mijn mentor in dat gesprek waarom ze mij nooit heeft aangesproken voordat ik plotsklaps hoorde dat ik was blijven zitten en per direct in een andere klas zat. Voor die tijd stond ik ruim voldoende voor de meeste vakken. Ik zag het niet aankomen, maar zij wel. Waarom had ze niets gezegd? ‘Dat zou demotiverend werken’. Pardon? Ik vind het heel moeilijk nog te weten wat normaal is op school en wat niet. Door het Rijnijssel weet ik het serieus niet meer. Is het normaal, dat jij als leerling altijd naar alles moet vragen? Achter alles aan moet? Dat je mentor je niet begeleidt, nooit een gesprek met je aangaat? Dat een leraar wilt dat je bijlessen rekenen neemt, terwijl hijzelf voor de rekenlessen te laat of niet komt opdagen?
Na dit gesprek was het me helemaal duidelijk. Er is nog veel meer gezegd, veel meer gebeurd en veel meer gedaan, maar daar ga ik verder geen aandacht aan besteden. Ik kan het niet eens. Als ik aan mijn school denk is het een grote warboel in mijn hoofd. Ik heb samen met mijn ouders een klacht ingediend bij de klachtencommissie en op de meeste punten gelijk gekregen. “Het college van bestuur acht uw klacht ten aanzien van de communicatie over de beoordeling van Vera gegrond. Er is weinig toelichting of verduidelijking gegeven bij de beoordeling en waarop deze is gebaseerd. Ook uw klacht over begeleiding word gegrond geacht. De begeleiding van uw dochter was onvoldoende frequent en onvoldoende van kwaliteit.”
Mijn eis was dat ik het schoolgeld terug wilde, maar dat vindt de klachtencommissie niet reëel omdat zij zeggen dat mij tweemaal een aanbod is gedaan de opleiding te vervolgen, eenmaal met tijdverlies en eenmaal binnen de termijn. Nou, van die laatste weet ik in ieder geval zeker dat ik dat aanbod niet heb gekregen.
Ik ben blij dat ik van het Rijnijssel af ben en er nooit meer naar terug hoef. Elke ochtend als ik achter mijn computer kruip om te werken voor deze site, prijs ik mezelf gelukkig dat ik dit kan doen. Ik zeg niet dat het op een andere school beter is, ik weet alleen dat het bij het Rijnijssel een ongeoorloofde bende is, waar ik nooit meer in verzeild wil raken.
Trouwens, slimme zet Rijnijssel, om je leerlingen die negatief twitteren censuur op te leggen. Lekker bezig!
idd! ;-)
[Beantwoorden]