Ik had voor morgenochtend een vrolijk ‘thankful 2014’ artikel ingepland. Die komt er niet meer. Want hoewel er een heleboel dingen zijn gebeurd afgelopen jaar waar ik heel dankbaar voor ben en 2014 fantastisch was, is er vandaag iets gebeurd waar ik heel verdrietig van ben. Flint is overleden.
Vroeger begreep ik niet hoe mensen verknocht konden zijn aan hun huisdier. Mensen die op hun hond begonnen te lijken, die hun viervoeter als afsluiting op de kerstkaart zetten. Totdat mijn ouders 8,5 jaar geleden besloten een hond te nemen. Een labrador, dat wilde mijn vader. Flint ging hij heten, dat besloot Thijs.
Ik hoefde geen hond. Hem moeten uitlaten, daar zat ik niet op te wachten. En Flint, wat een stomme naam. Bovendien was ik bang voor veel honden. Maar van Flint ging ik houden. Ik kon niet anders. Zijn onverstoorbare enthousiasme, zijn keihard zwiepende staart en hoe hij altijd naar me knipoogde als ik aan de eettafel huiswerk zat te maken. Hij heeft me heel vaak getroost, geknuffeld en legde steevast zijn kop op mijn schoot of op mijn voeten als ik TV aan het kijken was. Om alles in de gaten te houden en te voelen dat het goed was.
Soms sloop hij stiekem de trap op. Helemaal naar de zolder en stond hij ineens in mijn kamer. Hij lag vaak als ik uit school kwam stiekem op de bank, terwijl hij wist dat dat niet mocht. Hij nam in het bos altijd asociaal grote stokken en takken mee waarmee hij me bijna omver liep. Hij wilde met alle honden en mensen spelen. Dacht dat al het bezoek voor hem kwam. Sprong tegen iedereen aan, ook als je een witte broek aan had (maar hallo, die doe je toch ook niet aan als je je hond in het bos gaat uitlaten?!).
Ik ben helemaal niet zo dol op dieren en nog steeds bang voor de meeste honden, maar ik was dol op Flint. Hij was altijd enthousiast. Als ik thuis kwam of als we gingen wandelen. Als puppy paste hij bijna in zijn voederbak. Zo klein was hij nog. Hij rook overal aan en hij was super zacht.
Flint, ik ben er nog helemaal niet klaar voor je te moeten missen. Het is veel te snel gegaan, je was nog lang niet grijs en versleten genoeg. Is het gek om dit allemaal over een hond te zeggen? En dit te typen? Ik vind van niet, want het was niet zomaar een hond. Het was Flint.
Flint is vanavond overleden. Ik mis hem nu al ontzettend en het voelt enorm dubbel het jaar af te sluiten zonder hem. Ik hoop dat hij veel vrienden maakt in de hondenhemel, maar hem kennende is dat geen enkel probleem. Dag, lieve Flint.
Ik had precies hetzelfde. Heel veel sterkte Vera! X
[Beantwoorden]