26 augustus is een dag die ik niet snel vergeet. Die dag gebeurde het. Ik tekende een huurcontract voor een prachtige woning in Amsterdam. Uit huis gaan stond helemaal niet op de planning. Niet al te lang daarvoor was ik er zelfs nog heel stellig in dat ik voorlopig veilig in Arnhem bleef. Maar toen ik de woning van vrienden aan het water zag, werd ik een beetje verliefd, en na een paar simpele muisklikken had ik een super – hét super – appartement gevonden. De eerste keer dat ik de kale ruimte met betonnen vloer, vers gestucte muren en de hitte van de zon die door de ramen scheen binnen stapte, wist ik gelijk: dit is het. Dit moet ik doen.
Mijn angststoornis leek ik te tackelen, juist door zoiets te doen. Iets wat ik maanden daarvoor nog veel te eng vond. Nu deed ik het gewoon, en ik vond het helemaal niet eng. Natuurlijk twijfelde ik wel even, had ik de juiste beslissing gemaakt? Maar ik zit hier nu alweer bijna 3 maanden en mijn angsten zijn alleen maar minder geworden. Je angsten aangaan, dat is de enige manier om ze te overwinnen. En met het overwinnen van deze angst, waren er opeens veel meer dingen die ik al lang heel eng vond (zoals telefoneren, al jaren een angst van me) en nu opeens deed. Ik ben zelfs boos geworden aan de telefoon!
Het stomme aan een angststoornis, of mijn angtstoornis in ieder geval, is dat er wel altijd nieuwe angsten komen. Helaas gebeurt dat ook hier, in mijn appartement met droomkeuken (ik heb een afzuigkap met touchscreen!), vloerverwarming en fantastische uitzicht over de stad (ik instagram me helemaal suf met foto’s van de ondergaande zon). Maar ik heb goede hoop. Als ik dit kan, zo’n onverwachte en grote stap maken; ervoor om in mijn eentje in de grote stad te gaan zitten, dan kan ik nog veel meer.
Mijn plan voor 2014: veracamilla.nl vieren met een boel lezeressen. Doodeng vind ik het. Ik heb er nu al zin in!
Dit bericht schreef ik voor mijnmoment.com, een initiatief van Henk-Jan Winkeldermaat/Punkmedia. Ook in 2012 en 2011 deed ik hieraan mee.
Ahhh! Mirte! ^^)
[Beantwoorden]