Een land waar reclame verboden is, elk soort vrouw, hoe dik, dun, lang of klein ze ook is, geweldig wordt gevonden en waar ook homohaat niet lijkt te bestaan; dat klinkt geweldig toch? Na het zien van een aflevering Sunny Side Of Sex die zich afspeelt in Cuba, werd al snel duidelijk dat die geweldige eigenschappen daar heel gewoon lijken te zijn. Vrouwen zijn mooi en reclame kennen ze niet.
Van eind oktober tot half november was elke donderdag het programma Sunny Side Of Sex op Nederland 3 te zien. In de vierdelige serie reist documentaire maakster Sunny Bergman de wereld rond om meer te weten te komen over seksualiteit, de liefde, vrouwelijkheid en het lichaam. Sunny bezoekt Oeganda, China, Cuba en India en leert daar over de hele andere denkbeelden, die wij hier in het Westen niet gewend zijn en onze ideeën over wat ‘normaal’ is, doen wankelen. Het was geen programma wat direct mijn aandacht trok, maar de aflevering over Cuba heb ik toevallig gekeken. Deze aflevering heeft veel indruk op mij gemaakt omdat het er in Cuba zo totaal ander aan toe gaat dan in onze westerse cultuur.
Kijk hier de hele aflevering van Sunny Side Of Sex in Cuba terug.
Aan het begin van de aflevering wordt gelijk heel duidelijk dat de Cubaanse vrouw gek is op haar lichaam. Ieder meisje dat ondervraagt wordt is heel erg tevreden en voelt zich zelfverzekerd. Dat is ook duidelijk zichtbaar in hoe de vrouwen en meiden praten en zich gedragen. In Cuba is reclame verboden, iets wat ik me totaal niet kan voorstellen. Ik weet dat reclame invloed op ons heeft, maar als je na het zien van deze aflevering beseft hoeveel dat is, dan schrik je waarschijnlijk toch wel behoorlijk. In een land als Cuba waar geen spotje over foundation of poster van H&M te zien is, voelen de vrouwen zich heerlijk in hun lijf en zijn ze blij met hun vormen en voelen ze zich goed over hun seksualiteit.
Cuba is een arm en communistisch land, de bevolking is dan ook veel op straat en is dol op het maken van muziek en het hebben van seks, twee dingen die gratis zijn. Als je lekker in je lijf zit heb je een stuk gemakkelijker seks, dat is in de aflevering ook duidelijk te zien. De mannen zijn absoluut dol op de vrouwen met in uiteenlopende maten en uiterlijkheden. En vice versa, want ook vrouwen roepen mannen na en vragen ze uit. Er wordt heel makkelijk over seks gedaan, het is als eten en slapen voor de Cubanen. Maar dat heeft ook een andere kant, want monogamie bestaat nauwelijks onder de hete Cubaanse zon.
Mariele Castro, de dochter van Rául Castro, de president in Cuba, heeft er zelfs voor gezorgd dat homo seksualiteit en travestie steeds opener wordt en nog nauwelijks een probleem is. Wanneer Sunny op het strand mannen en vrouwen vraagt wat ze van homo’s vinden geven ze aan er geen moeite mee te hebben. Mariele Castro is hun voorbeeld, hun moeder. Dankzij haar wordt in het land zelfs sinds juni 2008 geslachtsverandering voor transgenders vergoed.
Ik woon niet in Cuba, ben er nog nooit geweest en heb er voor Sunny Side Of Sex ook nooit onderzoek naar gedaan. De aflevering heeft gewoon heel veel indruk op me gemaakt, en ik ben daarom ook heel benieuwd hoe jullie erover denken. Het lijkt me daarom wel tof als jij in Cuba woont, er vandaan komt, familie er hebt wonen, of er wel eens bent geweest je mening laat horen. Maar ook als je er nog nooit bent geweest hoor ik graag of jij denkt dat het klopt reclame ons zo erg beïnvloedt dat we niet zo openlijk praten en denken over seks, en vaak onzeker zijn over ons lichaam.
Ik wil ook heel graag een keer naar zo’n soort land, lijkt me super me even helemaal goed te voelen. Stom dat dat hier gewoon niet lukt.
[Beantwoorden]
Hmm… Ik kom zelf uit Brazilië en ik moet zeggen, zo simpel is het niet. Over Cuba kan ik niks zeggen, daar ben ik nooit geweest en zo’n totaal andere situatie, een leven zonder reclames, kan ik me nauwelijks voorstelen (ik heb de aflevering ook bekeken trouwens).
In Brazilië is reclame enorm aanwezig, veel meer dan hier zelfs. Ze kijken ook allemaal naar hetzelfde films en hetzelfde advertenties en voor mijn gevoel kijkt Brazilië veel meer op naar de VS dan bijvoorbeeld hier, en de VS is toch wel dé bron van westerse media tegenwoordig. In Brazilië heerst best een groot druk om mooi te zijn maar de invloed van media is misschien anders omdat de context anders is. Vrouwen daar zijn voor mijn gevoel zelfverzekerder en hebben meer acceptatie voor hun lichaam al voldoen ze niet aan het ‘ideaal’. Dat is cultureel, en heeft niet zo veel met de aanwezigheid van reclame te maken.
Ik heb ook het gevoel dat er in Nederland veel meer vergeleken wordt. Dat zelfwaardering wordt gecreëerd aan de hand van andere – wat andere hebben, hoe ze er uit zien. Een beetje zoals Maaike hier beneden schreef, dat we hier het niet zo leuk vinden wanneer iemand iets heeft wat wij niet hebben. Daar word je onzeker van. En ja, het ideale beeld wordt tegenwoordig gecreëerd door de media (en dus ook reclame) en zonder deze invloed zouden wij misschien toch niet constant ‘onvolmaakt’ voelen, net niet perfect genoeg. Maar het is wel moeilijk om totaal tevreden te zijn. Alsof dat ook weer niet mag…
En om een enorme comment nog langer maken: als je het nog niet hebt gedaan, moet je de andere docus van Sunny kijken, met name Beperkt Houdbaar vind je waarschijnlijk interessant, Vera.
[Beantwoorden]