Eén keer in de twee weken neemt Suzanne mijn plek in voor haar mode column ‘A Touch Of Fashion’. Vandaag is het weer zo ver en kun je genieten van Suzanne’s schrijfkunsten en gevoel voor mode.

Toevállig, zou ik bijna zeggen, kwam ik gisteravond bij de allerlaatste show van deze editie van de AIFW terecht. Gelukkig bestaat toeval niet, en was dit waarschijnlijk mijn welverdiende, eeeuh, straf voor het feit dat ik dit jaar de Mode Biënnale *oversloeg*. Mode is dan mijn grote liefde, er valt voor mij nog heel veel te leren en te zien. Sinds gisteravond ben ik weer zo’n ervaring rijker: die van mijn allereerste fashion week!

Zo toevallig kwam ik gisteravond nou óók weer niet op het Westergasterrein terecht, want ik kan het niet laten om even te melden dat ik wel degelijk persoonlijk was uitgenodigd (jej!). Zo lekker georganiseerd en ingelezen, als ik ben, had ik bij het lezen van de uitnodiging echter géén idee dat het om een officiële uitnodiging ging. Club Brillant? Nóóit van gehoord! Pas op de terugreis in de trein, hoorde ik van mede-blogster Debbie dat de afsluitende show van de AIFW altijd zo heet, omdat het gaat om de… juist: brillen. Niet dat ik me te goed voel voor iets anders dan een officiële show, maar om praktische redenen besloot ik niet te gaan. Om een lang verhaal kort te maken: ik had me afgemeld, en stond dus niet op de gastenlijst. Gelukkig hielp andere (lieve!) mede-blogster Joyce me uit de brand: ze had een extra kaartje over.

Starstruck

Ik heb geen idool, niet één stijlicoon, maar gisteren was ik echt even starstruck. Iedereen die op de AIFW is eraan gewend, waarschijnlijk is heel Amsterdam eraan gewend, maar ook al voelde ik me groot en stoer, ik voelde me ook ineens heel klein: camera’s, fotografen, modellen, acteurs en actrices, sporters… vooral heel veel mooie en stylish mensen. Ik wist niet waar ik kijken moest, en stond echt met een bek vol tanden. Zó snel ben ik niet onder de indruk, maar gisteren werd de overweldiging zo groot dat ik hondsberoerd werd. Nééééé, niet hier! Niet nu! Gelukkig moest ik waarschijnlijk even letterlijk bijkomen van de schrik, en was ik na twee minuten weer ready to go.

Mijn persoonlijke ervaring

Je moet weten dat ik nog wel eens als diva, arrogant en oppervlakkig word en werd gezien. Ik vind mezelf niet oppervlakkig en ook niet arrogant, maar een diva’tje ben ik wel –mét onzekerheden, en soms gecamoufleerd, haha. Dit valt aan de andere kant ook weer erg te nuanceren, maar ik zal me er niet onderuit praten. Ik ben opgevoed met twee voeten op de grond, maar ik weet dat ik het wel in me heb om ze niet altijd daar te houden. Gelukkig ben ik mezelf er bewust van en realiseerde me gisteren dat mijn onzekerheid hierover ook maar relatief is. Er liepen gisteravond, naar wat ik zag, nog maar weinig ladies die ook maar ergens zo van onder de indruk leken te zijn dan ik. Dat zegt toch wel wat? En dat bedoel ik niet negatief, al zal dat het voor sommigen wel zijn. Als je de hele wereld afreist, honderden shows hebt gezien, je halve vriendenkring “bekend” is, en je mag genieten van welvaart, dan wen je eraan. En ook al vond ik het gevoel wat ik gisteren had geweldig, ik zou het stiekem ook niet erg vinden daaraan te wennen.

Het mooiste vond ik nog wel dat ik nu voor het eerst echt kon voelen dat ik niet meer naar school hoef. Waar ik normaal de ene dag fashionable dingen meemaakte, en me de volgende dag weer een scholiertje voelde, realiseerde ik me nu dat dit (voorlopig althans) mijn leven is! Van dit soort evenementen mag ik genieten, aan dit soort ervaringen mag ik snuffelen, en hopelijk blijkt dat achteraf voor mij net zo goed een goede leerschool te zijn geweest.

De show: Club Brilliant by Dennis Diem

Deze column is al bijna af, en ik ben nog niet eens aan de show toegekomen! Ik heb dan weinig vergelijkingsmateriaal en de ervaring van een gemiddelde 17-jarige (die schat ik niet héél veel, ik hoop dat ik niemand hiermee te kort doe) op dit gebied: ik vond de show werkelijk ge-wel-dig. Gelukkig bleek mijn mode-oog meer ontwikkelt dan ik dacht, want de rest van het publiek was het duidelijk met me eens, begreep ik tijdens en na de show.

In tegenstelling tot mijn eerste Biënnale ervaring, was mijn eerste AIFW ervaring echt top. De twee zijn niet te vergelijken, en ik ga ook niet zeggen dat het één beter is dan het ander, maar de AIFW is een evenement dat duidelijk gewoon beter bij me past. De volgende editie ga ik dan ook zeker proberen om méér van de week te zien!

Al deze foto’s zijn gemaakt door mij, helaas niet altijd met de beste kwaliteit: ik moest ten slotte blij zijn met een sta-plekje. Door het moment ben ik vergeten een foto te maken van mij bij het gebouw: dat was natuurlijk wel leuk geweest!

Met dank aan Lisa, die de hele avond mijn gezellig compagnon was. Meer foto’s van gisteravond zal ik de komende week op mijn blog plaatsen.