1 keer in de twee weken neemt Suzanne mijn plek in voor haar fashion column: A Touch Of Fashion. Vandaag is het weer zo ver en kun je genieten van Suzanne’s schrijfkunsten én gevoel voor mode.
Om precies te zijn zes weken geleden begon ik aan 42 dagen zonder nieuwe make-up en kleding. Voor een lover toch niet bepaald een makkelijke klus. Ik riep de 42 days challenge in het leven om een aantal redenen en met een aantal doelen. Nu mijn shopverbod weer is opgeheven, blik ik even terug. De tussenstand had een vrij zielige ondertoon, maar hoe moeilijk was het nou eigenlijk écht?
Om je de waarheid te vertellen: véél makkelijker dan ik verwacht had! Na een week merkte ik al dat het heel erg wende. Mijn kijk was niet meer als ‘is het iets voor mij om te kopen?’, maar ‘vind ik dit leuk?’. Hier werd ik zoveel meer relaxter van: geen financiële afwegingen meer, maar gewoon lekker kijken, erover bloggen en mijn mening vellen, zonder dat daar een schuldgevoel bij gepaard ging! Bovendien: als het níet kopen wende, dan moest het wél kopen ook een gewenning zijn, toch? En ja, ik denk dat dat het voor een stuk is.
Die gewenning gaat gepaard met een bepaalde impulsiviteit die ik mezelf heb toegestaan. Als ik zo nu en dan nog eens op de ‘H&M shop online’ kwam, dan dacht ik meteen: dit is nieuw, dit is in de aanbieding, dit is wat ik zoek en ik wilde het allemaal hebben. Als het dan vervolgens niet mocht, vond ik het even jammer, maar deze teleurstelling was altijd van zó’n korte duur. Blijkbaar kan ik echt het onderscheid wel maken tussen wat ik nou écht helemaal geweldig leuk vind en wat ik ‘gewoon’ leuk vind: ik gun het mezelf alleen niet om daarover na te denken! En ook al vond ik het helemaal geweldig: een kledingstuk is niet ineens drie keer mooier wanneer het in je kledingkast hangt, en ik kon er nu dus vrijblijvender van genieten.
Een andere eyeopener was dat ik blijkbaar jaar in, jaar uit als een domme koe achter grote marketingtrucs aangehobbeld ben! Neem nou de Drie Dwaze Dagen. Zonder deze challenge had ik daar waarschijnlijk flink ingeslagen, maar ik ben eigenlijk zo blij dat ik dat nu niet heb gedaan. Want wilde ik het al heel lang, heel graag hebben? Nee. Is het aantrekkelijk omdat het goedkoop is en ben ik gevoelig voor het ‘gele’ saamhorigheidsgevoel? Ja! Ik wil namelijk helemaal niet meer inslaan, maar af en toe iets kopen wat ik echt een toevoeging vind. De Kruidvat en Etos folders hebben me heel hard in zitten palmen, en het is maar goed dat ik me daar nu in ieder geval bewust van ben.
Door deze challenge ging ik veel meer van een afstand naar mezelf en mijn shop gedrag kijken. Liep ik eerder de H&M meerdere malen per week binnen, er zal nu per keer een paar weken tussen hebben gezeten. En weet je wat me dan opviel: dat ik niets gemist had! Ik dacht zoals mijn vader altijd over GTST denkt: je kunt er prima een paar weken tussenuit, want wanneer je er weer invalt, pik je zó op waar het over gaat. Ketens komen helemaal niet zo vaak met iets dat vernieuwend is, en in plaats daarvan zag ik kleding die ik al drie keer eerder had gezien, maar dan in íets andere uitvoering.
Ook merkte ik dat winkelen echt als een soort therapie voor me werkt. Wanneer ik me lekker voel ben ik veel meer tevreden met wat ik heb, maar als ik niet lekker in mijn vel zit dan wil ik zoeken naar iets wat me mezelf beter laat voelen, en soms is dat kleding. In de voorlaatste week had ik dan ook bijna toegegeven en vond ik dat ik het met een ruime maand al heel goed gedaan had. Gelukkig was mijn vriendje bij me en zei hij: niet doen, je krijgt er spijt van. Toen durfde ik niet meer, bang mezelf teleur te stellen. En ja; later was ik echt wel blij!
Nog meer doelen waren mijn kleding en kast beter benutten. Ook dat is helemaal geslaagd! Shoprondjes op het internet werden zoveel korter –om al dat moois te zien was toch alleen maar killing. Achteraf vond ik al die tijd die ik daar eerder wel in stak nu maar verloren. Ook bleek dat ik op de meeste kleding die ik heb helemaal nog niet uitgekeken ben, en deze dus nog veel vaker ‘gerecycled’ kan worden. Zo kwam ik er ook achter wat ik nou écht miste en graag draag, waardoor ik begonnen ben aan een wishlist die als leidraad kan dienen tijdens het shoppen.
Kortom: er waren soms wat baalmomentjes, maar deze waren van zo’n korte duur dat ik ze eigenlijk niet mee vind tellen. Deze challenge heeft voor mij 100% positief uitgepakt en, ook al zal het in de toekomst waarschijnlijk minder nodig zijn, ik ga dit zeker nog eens doen! Nou ben ik natuurlijk nieuwsgierig naar jullie ervaringen. Hebben jullie ook zoveel over jezelf geleerd of hebben jullie een heel ander verhaal? Let me know! Enneuh, als je in de toekomt –net als ik- weer eens een zwak momentje hebt, zorg dan dat je de Fashion Rules for Shopaholics bij je hebt. Na al dat verstandigst denk je wél twee keer na ;).