Emotionele eters
Zoals jullie je misschien nog wel kunnen herinneren, vertelde ik ongeveer een jaar geleden dat ik bezig was met afvallen. Daarna volgden alleen maar positieve berichten en op mijn 18de verjaardag had ik mijn streef gewicht bereikt.
Nog steeds krijg ik regelmatig de vraag hoe je makkelijk kunt afvallen en hoe het mij is gelukt. Het ís me toentertijd gelukt, maar inmiddels zijn alle kilo’s er weer bij gekomen. Ik wil wel afvallen, maar ik kan het niet meer.
Wanneer je wilt afvallen zijn er een paar simpele dingen die je moet doen: Minder eten, gezonder eten en meer bewegen. Helemaal niet ingewikkeld dus. Maar de eetbuien onder controle houden en ook de kracht vinden om vol te houden, dat kan nog wel eens flink lastig zijn.
Emotionele eters, heb je daar ooit van gehoord? Kort gezegd zijn emotionele eters mensen die ongezond of veel gaan eten wanneer ze niet lekker in hun vel zitten. Ze eten als het ware hun problemen weg. Even niet meer denken aan die narigheid, terwijl je een 500 gram chocoladereep volledig opeet. Hier kan je je als emotionele eter bewust van zijn, dat je die chocolade niet écht nodig hebt, dat je alleen maar denkt dat zo je nare gevoel weggaat. Maar sommige emotionele eters eten onbewust meer of ongezonder wanneer ze niet lekker in hun vel zitten.
Deze mensen eten uit emotie, niet omdat ze honger hebben. Het klinkt misschien raar, maar stel je eens voor dat je een nare dag op school hebt gehad. Je zit niet lekker in je vel en wilt het liefst zielig in een hoekje kruipen en dingen doen waar je je veilig bij voelt -die je troosten. Je voelt je fijn in een lekker warm bed, terwijl je je favoriete tijdschrift leest en… een lekker stuk chocolade eet.
Ik wil voorop stellen dat ik dit stuk absoluut niet schrijf omdat ik medelijden wil. Ik schrijf dit alleen omdat ik tot kort geleden nog nooit van emotionele eters gehoord had, maar nu ik weet dat ik ook een emotionele eter ben, dat het leven voor mij toch wel een tikkeltje gemakkelijker gemaakt.
Toen ik een jaar geleden begon met afvallen, zat ik lekker in mijn vel. School verliep goed, mijn site was net gestart en ik geloofde erin dat ik er goed uitzag. Ik maakte me nergens zorgen om en dat was heerlijk. Ik had geen schouderklopje nodig, ik hoefde niet getroost te worden; ik wist dat het goed ging.
2 dagen na mijn 18de verjaardag begon mijn halfjaar lang durende stage. Ik had net mijn streefgewicht bereikt, na een halfjaar bezit te zijn geweest met afvallen. Nu was het tijd voor een nieuw hoofdstuk en man, wat vond ik dat spannend! Mijn school werd vervangen voor een kantoor, klasgenoten werden vervangen door collega’s en ik moest opeens 40 uur per week echt aan het werk. Alleen dat al, zorgde ervoor dat ik meer ging eten. De spanning en onzekerheid over mijn nieuwe werkplek vergat ik even, wanneer ik dat extra koekje nam. Nadat de spanning van deze nieuwe plek weg was, kwam de angst iets fout te doen. Ik was zo bang dat ik wat fout deed, ik werd er letterlijk ziek van. Na een stressvolle werkdag, waarin ik me 8 uur lang zorgen maakte of ik iets fout deed, zakte ik thuis op de bank met mijn favoriete tv-serie en een zak chips: alles lekker even vergeten.
Emotionele eters eten meestal omdat ze iets spannend vinden, depressief, boos, gefrustreerd, ongerust, verdrietig of zelfs verveeld zijn. Zoals je hierboven kan lezen, at ik vooral omdat ik niet goed in mijn vel zat. Ik was bang, gefrustreerd, en ik stond dagelijks stijf van de spanning.
In het afgelopen halfjaar heb ik met gemak alle 8 kilo’s die ik was afgevallen er weer bij gegeten. Maar ik vind het niet erg, omdat ik weet dat ik niet anders kon. Ik gebruik dit niet als excuus, het is gewoon zo en ik vind het prettig de reden voor mijn eetgedrag te weten. Ik geloof er heilig in dat ik gewoon niet anders kon. Als jij iets vindt wat je troost in een moeilijke periode, dan sla je dat toch niet af?
Volgende week ga ik weer naar school en ik heb er het volste vertrouwen in dat ik dan eten niet meer als troost hoef te gebruiken. Dat ik dan weer blakend van het zelfvertrouwen door de gangen van school loop alsof het een catwalk is ;)
Als je wilt afvallen, realiseer je dan goed hoe je je voelt en waarom het afvallen eerst niet lukte. Als het kan, houd dan een soort eetdagboek bij. Misschien eet je wel puur uit verveling, ga dan iets actiefs doen. Bel je vriendinnen om af te spreken of ga een stukje hardlopen. En wanneer je eet omdat je je ellendig voelt, vraag je dan af waarom dat is en hoe je dat kan veranderen. Doe er wat aan, zoek afleiding in andere dingen. Realiseer je dat je er mag zijn.
Ik wil op geen manier zeggen dat je moet afvallen of slank moet zijn. Alleen dat het van belang is dat je lekker in je vel zit.
Je bent meer dan welkom je ervaringen te delen in de comments!
