Toen ik een paar dagen geleden het tijdschrift Red opensloeg bij het interview van Barry Atsma, werd ik gelijk geraakt als een klap in mijn gezicht. Gek genoeg wel op een positieve manier. Het interview begint met een vraag over hetgeen wat elk mens wilt: geluk. Ik vind dat Barry daar op een mooie manier naar kijkt, verfrissend. Zijn uitspraak schudde me gelijk wakker. Ja, deze knappe acteur is damn right!
Bron: Red (nummer 8, augustus 2011). Barry is het eens met de uitspraak van de heer Shopenhauer, hij is op zijn gelukkigst wanneer hij vergeet dat hij gelukkig moet zijn.
Ik ben heel gelukkig, maar voel niet de behoefte dat altijd zo te roepen. Toch merkte de laatste tijd druk dat ik wél moest zeggen/tweeten/bloggen dat ik gelukkig en ontzettend dankbaar ben met alles wat ik heb. Alsof ik wanneer ik dat niet benoem, dat niet ben en me dat niet realiseer. Dat is toch eigenlijk belachelijk? Ik spreek vaak genoeg mijn blijdschap uit, dat is mijn spontaniteit. Maar ik ben net zoals Barry gewoon het gelukkigst als ik vergeet dat ik gelukkig moet zijn.
Ik geloof wel in positief denken, dat je daar verder mee komt dan met negatieve gedachtes. Maar er is helemaal niets mis met zeggen dat het niet goed met je gaat. Soms gaat het niet goed, we zijn ook maar mensen en we hebben niet overal controle over. Met positief denken genees je geen ziekte of haal je iemand die overleden is niet terug. Natuurlijk moet je jezelf na een tijdje uit die sleur proberen te halen, maar iedereen heeft recht op zijn eigen rouwproces in welke vorm dan ook. Niets vervelender dan een omgeving die ondertussen blijft gillen dat je met negatief denken nergens komt, dat werkt alleen maar averechts. Het is een veel beter idee de persoon mee te nemen naar leuke uitstapjes, de bios, uit eten, wat diegene maar leuk vindt. En wat als het gewoon niet lekker gaat zonder reden, waarom zou dat minder oké zijn? Natuurlijk wordt van een dip niemand vrolijk, maar zoals ik al zei: we hebben niet overal controle over.
Mensen in mijn omgeving weten wel dat ik gelukkig ben, dat hoef ik niet aan de lopende band te roepen. Als ik dat wel zou doen zouden mijn vrienden zich eerder gaan afvragen of alles wel oké met me gaat. Geluk is ook iets wat je uitstraalt zonder dat je het doorhebt. Je hoeft je geluk niet altijd uit te spreken, want juist wanneer je niet je best doet gelukkig te zijn, kan je wel eens zomaar heel gelukkig worden.
Hoe denk jij over geluk?
De blog bij CG! ging dan ook over heel iets anders he.
[Beantwoorden]