Het fuchsia roze was pastel geworden en het vurige rood een verwassen tint. Tijd om weer naar de kapper te gaan! Vorige week zat ik zo’n 5 uur in de kappersstoel en kwam er geknipt en geverfd weer uit. Cry me a river, want mijn haar is nu een paarse en roze regen. Omdat ik weet dat er vragen over komen, heb ik dit artikel gemaakt.

Vorig jaar schreef ik: “roze of paars haar is niets voor mij, hoewel ik het bij anderen wel heel erg tof vind staan.” Mochten jullie het nog niet weten, ik ben ontzettend wispelturig. Vind ik iets de ene dag nog verschrikkelijk, je moet niet raar opkijken als ik het de volgende dag opeens geweldig vind. Roze was misschien eerst niets voor mij, of ik durfde het gewoon niet. Hoe je het ook went of keert, een jaar later heb ik roze haar. Alsof ik in een bak suikerspin ben gevallen, zijn de puntjes van mijn haar nu prachtig druipend zuurstok roze.

Het warme weer vroeg om minder warm en nieuw haar. Ik houd van lang haar, maar jongens wat is het heet. ’s winters kunnen mijn blonde lokken me als een deken warm houden, maar zomers zorgt het vooral voor geplak met slierterige plukken. Bovendien kon ik de dode punten niet meer tellen. Het was tijd om een kappertje te pakken!

Ombre hair, dat kennen ze niet bij elke kapper en dat heb ik helaas zelf moeten ondervinden. Afgelopen zaterdag vond ik dat het wel eens tijd was om iets anders te doen met mijn haar. Na gedacht te hebben aan rood ‘Rihanna haar’, ging ik toch voor één van de laatste trends: ombre hair. Ik heb normaal helemaal niets met haartrends (ik laat de boel altijd gewoon groeien), maar nu zouden mijn blonde haarpunten zouden in een donkerbruin sausje gedipt worden.