Eén keer in de twee weken vind je hier een blogpost van Suzanne, in haar mode column ‘A Touch Of Fashion’. Vandaag is het weer zo ver en kun je genieten van Suz haar schrijfkunsten en liefde voor mode.
Ik ben in mijn leven al heel wat keren verliefd geweest, en dan heb ik het met name over schoenen. Jurkjes, panty’s, truien, broeken en andere vorm van kleding: leuk, heel leuk, allerleukst, maar bijna nooit zo leuk als schoenen. Het liefst zo opvallend en apart mogelijk. Zo wil ik graag nog een paar Vans, maar dan wel in neongeel. En als het dan ooit van een paar designer hakken komt, dan zijn dat zeker geen klassieke Louboutin’s maar eerder….
…zoiets.
Het moge duidelijk zijn: bij mij mag het lekker uitgesproken. Van goede basics ben ik dan ook geen enorme aanhanger. Ja, basics zijn wel belangrijk, maar ben ik een slechte modeliefhebber als ik niet altijd het verschil zie tussen het ene effen witte shirt en het andere? Komt ongetwijfeld omdat ik het ook niet zo belangrijk vindt en bovendien: me moeilijk in kan denken waarom je aan dat verschil eigenlijk zoveel waarde zou hechten. Vaker ben ik juist wel kritisch, maar aangezien bij minimalisme niet echt mijn talent ligt, zeg ik hierbij graag: goed is goed.
Een paar weken geleden werd ik over dit issue eens flink op mijn vingers getikt. Door mezelf of, zoals ik het graag zeg, mijn ‘modehartje’. Ik was weer eens verliefd. Verliefd op schoenen. Niet plotsklaps, niet on first side, maar zo’n liefde die groeit, weet je wel? Hoe langer je er naar gaat kijken, hoe mooier je ze gaat vinden. Wanneer de liefde plotsklaps is werkt dat vaak niet zo: hoe langer je er naar gaat kijken, hoe meer onvolkomenheden je dan ineens ziet.
Afijn, ik zal de love doctor erbuiten laten, maar toen ik Anne in Amsterdam ontmoette met haar strappy sandals (indien je van Zara én van schoenen houdt dan heb je nu ongetwijfeld geen plaatje nodig om te weten welke ik bedoel) complimenteerde ik haar er niet eens mee (dat zegt je misschien niet per definitie iets, maar ja: dat had ik wél gedaan als ik meteen geweten had hoeveel ik van ze zou gaan houden). Toch was er iets aan ze wat mijn blik deed vasthouden en vooral wat mijn camera me erop deed richten, want aan het einde van de dag ging ik naar huis met een foto.
De meest simpele hakken die ik ooit had gezien bleken overal uitverkocht en eerder ontdekt dan dat ik ze had gedaan. Nergens vindbaar, behalve op mijn foto. Geen punt, dacht ik. Zúlke simpele schoenen, dat het zijn. Varianten in overvloed joh. *Pats!*, daar kwam de vingertik. Niet dus. Ga jij maar eens op zoek naar een vergelijkbaar paar schoenen waarvan je juist het 15,6 mm bandje zo mooi vindt, waarvan de nét iets teruggetrokken plateau je zo aanstaat, en die nét de goede hakdikte heeft (bij wijze van spreken). Juist: simpel is zo simpel nog niet.
Dus als ik voortaan bij Sabrina lees dat ze €80,- heeft uitgegeven aan een wit basic t-shirt, tijdens haar zoektocht naar het perfecte exemplaar zal ik het haar vergeven en over dat het meer regel dan uitzondering lijkt dat mensen zwart leren jasje na zwart leren jasje in hun kast verzamelen omdat de één toch net wat beter gedetailleerd, tailleert, van mooier materiaal is, of beter is afgewerkt dan de andere, zal ik op zijn minst niet meer zuchten.
Heb jij een simpel/basic item in je kast hangen waar je helemaal verliefd op bent?
Bron foto 1
Foto 2 door mij.
dat is vast een goed teken!
[Beantwoorden]